Sunday, November 27, 2011

How to Raise a Global Kid

อ่านเจอ article ดีๆ เลยเอามาแบ่งกันอ่านค่ะ ไม่กล้ารับปาก หรือสัญญา ว่าจะมาแปล เพราะอันเก่าที่สัญญากันไว้….อะ แฮ่ม… ยังไม่ได้กลับมาแปลต่อเลยค่ะ 5555 แต่อยากให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน ถึงแม้ไล้ฟ์สไตล์ในเนื้อหาไม่เหมือนกับชีวิตเราๆ เปี๊ยบๆ เป๊ะๆ แต่เราก็สามารถเก็บเกี่ยวเอาข้อความ เนื้อหา และไอเดียบรรเจิดมาดัดแปลงให้เข้ากับชีวิตของเราได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ เอ็นจอยค่ะ

Taking Tiger Mom tactics to radical new heights, these parents are packing up the family for a total Far East Immersion.

china-harvard-c002-miller

Happy Rogers was the only American in her graduating class at Nanyang Primary School in Singapore.

Happy Rogers, age 8, stands among her classmates in the schoolyard at dismissal time, immune, it seems, to the cacophonous din. Her parents and baby sister are waiting outside, but still she lingers, engrossed in conversation. A poised and precocious blonde, Hilton Augusta Parker Rogers, nicknamed Happy, would be at home in the schoolyard of any affluent American suburb or big-city private school. But here, at the elite, bilingual Nanyang Primary School in Singapore, Happy is in the minority, her Dakota Fanning hair shimmering in a sea of darker heads. This is what her parents have traveled halfway around the world for. While her American peers are feasting on the idiocies fed to them by junk TV and summer movies, Happy is navigating her friendships and doing her homework entirely in Mandarin.

Fluency in Chinese, she says—in English—through mouthfuls of spaghetti bolognese at a Singapore restaurant, “is going to make me better and smarter.”

American parents have barely recovered from the anxiety attacks they suffered at the hands of the Tiger Mom—oh, no, my child is already 7 and she can’t play a note of Chopin—and now here comes Happy’s father, the multimillionaire American investor and author Jim Rogers, to give them something new to fret about. It is no longer enough to raise children who are brave, curious, hardworking, and compassionate. Nor is it sufficient to steer them toward the right sports, the right tutors, the right internships, and thus engineer their admittance to the right (or at least a good enough) college. According to Rogers, who in 2007 left New York’s Upper West Side to settle in Singapore with his wife, Paige Parker, and Happy (Beeland Anderson Parker Rogers, called Baby Bee, was born the next year), parents who really care about their children must also ponder this: are we doing enough to raise “global” kids?

“I’m doing what parents have done for many years,” Jim Rogers says. “I’m trying to prepare my children for the future, for the 21st century. I’m trying to prepare them as best I can for the world as I see it.” Rogers believes the future is Asia—he was recently on cable television flogging Chinese commodities. “The money is in the East, and the debtors are in the West. I’d rather be with the creditors than the debtors,” he adds.

It has become a convention of public discourse to regard rapid globalization—of economies and business; of politics and conflict; of fashion, technology, and music—as the great future threat to American prosperity. The burden of meeting that challenge rests explicitly on our kids. If they don’t learn—now—to achieve a comfort level with foreign people, foreign languages, and foreign lands, this argument goes, America’s competitive position in the world will continue to erode, and their future livelihood and that of subsequent generations will be in jeopardy. Rogers is hardly the only person who sees things this way. “In this global economy, the line between domestic and international issues is increasingly blurred, with the world’s economies, societies, and people interconnected as never before,” said U.S. Education Secretary Arne Duncan in remarks in the spring of 2010 at the Asia Society in New York. “I am worried that in this interconnected world, our country risks being disconnected from the contributions of other countries and cultures.”

Despite Duncan’s articulate urgency (and the public example of Rogers and a few others like him), America is so far utterly failing to produce a generation of global citizens. Only 37 percent of Americans hold a passport. Fewer than 2 percent of America’s 18 million college students go abroad during their undergraduate years—and when they do go, it’s mostly for short stints in England, Spain, or Italy that are more like vacations. Only a quarter of public primary schools offer any language instruction at all, and fewer high schools offer French, German, Latin, Japanese, or Russian than they did in 1997. The number of schools teaching Chinese and Arabic is so tiny as to be nearly invisible.

Meanwhile, 200 million Chinese schoolchildren are studying English. South Korean parents recently threw a collective hissy fit, demanding that their children begin English instruction in first grade, rather than in second. Nearly 700,000 students from all over the world attended U.S. universities during the 2009–10 school year, with the greatest increases in kids from China and Saudi Arabia. “Not training our kids to be able to work and live in an international environment is like leaving them illiterate,” says David Boren, the former U.S. senator and current president of the University of Oklahoma. The gap between our ambition and reality yawns wide.

There is no consensus on remedies. According to a white paper issued in 2009 by the Institute on International Education, most colleges and universities say they want to increase participation in study-abroad programs, but only 40 percent are actually making concerted efforts to do so. Long immersion programs are expensive, and in an environment of tough statewide budget cuts, students and professors are too crunched for time to make international experience a priority. Educators disagree on which kinds of experiences are most advantageous for kids—or even what advantageous means. Is it enough for a teenager who has never traveled farther than her grandma’s house to get a passport and order a pint in a London pub? Or does she have to spend a year in Beijing, immersed in Mandarin and economic policy? Is the goal of foreign experience to learn a language or gain some special expertise—in auto engineering or peace mediation? Or is it to be of service to others by giving mosquito nets to poor children in an African village?

Jim Rogers sees an America in decline, and his solution has been to immerse himself in the countries and cultures that are ascendant. “We think we’re the world leader, but we’re not,” he says. “I don’t like saying that. I’m an American. I vote. I pay taxes. But the level of knowledge is not very high, and that’s going to hurt us, I’m afraid.” In the Rogers family’s five-bedroom bungalow, there is no TV. Instead, there are more than a dozen globes to look at and maps to ponder, a nanny and a maid who speak only Mandarin to the kids, bicycles to ride, and a new karaoke machine so the girls can learn Chinese songs.

A generation ago and as far back as Thomas Jefferson, a certain kind of child from a certain kind of family went abroad because it was done; a sojourn in Europe was as crucial to becoming a cultivated person as knowing the works of Mozart or Rembrandt. The point was to see the Great Museums, of course, but also to breathe the air—to learn to converse in another tongue, to adapt to the rhythms of another place. Hemingway did this, of course, but so did Benjamin Franklin and Johnny Depp. This is what Pamela Wolf, who just returned to New York City with her husband and children from a year in Barcelona, did. She enrolled her teenagers in an international school, where they made friends with kids from around the world and learned to speak fluent Spanish. Her children have a global perspective not only because of their language skills but also because arriving in a new place, knowing no one, forced them to be resilient. “It’s pushing yourself out of your comfort zone,” Wolf says. “It builds a very compassionate child. While, yes, grades and academics are as important to me as anyone, you need resilience to understand and have sympathy for other people.”

Such lengthy sojourns, though, are available to only a few: the very adventurous or the very rich. Wolf and her husband are both self-employed. “Financially,” she says, “we have the great privilege of earning money while we’re away.”

Without resources and connections, a foreign experience can be a misery. Two years ago, Maribeth Henderson moved from San Antonio with her husband, her college-age son, and her adopted 5-year-old daughter, Wei Wei, to a remote part of China, in Guangdong province. Wei Wei didn’t learn much Mandarin—her school taught mainly Cantonese—and Henderson felt lonely and alienated. “It was so Chinese that I couldn’t assimilate and feel comfortable,” she says. “I couldn’t speak the language; it was hard for us to even order food in a restaurant. If you ordered a chicken, they would literally hand you a chicken. You were lucky if it wasn’t alive.” Henderson abandoned ship, returning to Texas with Wei Wei ahead of schedule and leaving her husband and son in Guangzhou. Now, though, she’s planning to try again. This summer she and Wei Wei will move to Beijing, and Henderson hopes the big city will ameliorate her former isolation. About her goal—helping Wei Wei learn Chinese—Henderson has no doubts. “For children to be competitive and successful in a global economy,” she says, “it’s important for them to be bilingual.”

For parents who want to give their children global experience while keeping them safely on the straight and narrow American path of PSATs, SATs, and stellar extracurriculars, there’s an ever-growing field of options. Immersion schools have exploded over the past 40 years, growing from none in 1970 to 440 today, according to the Center for Applied Linguistics, and Mandarin, especially, is seen among type-A parents as a twofer: a child who learns Mandarin starting at 5 increases her brain capacity and is exposed to the culture of the future through language. (One mom in San Francisco laughs when she recalls that her daughter learned about Rosa Parks and the Montgomery bus boycott in Chinese.) The education entrepreneur Chris Whittle and colleagues recently announced plans for the new Avenues school, to open in New York City in September 2012 and designed to compete with the city’s most exclusive (and expensive) private schools. Its curriculum will be fully bilingual—parents choose a Mandarin or Spanish track when their kids are 3—providing the Happy Rogers experience but with all the conveniences of home. “We think that any child that graduates from high school a monoglot is automatically behind,” Whittle says. Fourteen months before the school’s doors open, Avenues has already received 1,200 applications.

Study abroad is now a prerequisite on some college campuses, and a few professional schools, especially in business and engineering, have begun to require international study as part of their curricula. Nursing students at a community college in Utah must all spend a month at a hospital in Vietnam as part of their training. But Margaret Heisel, director of the Center for Capacity Building in Study Abroad, believes that a real global education comes from a long stay in a strange place; it gives kids skills that no amount of study can teach.

My own experience proves this point. During my sophomore year in high school, my father, a university professor, moved our entire family to Amsterdam for his sabbatical year and enrolled my brothers and me in local public schools. During that glorious year, I rode my bike through city streets, learned to roll a cigarette one-handed, and eventually spoke Dutch like a 15-year-old native. (I can still say “That’s so stupid” and “This is so boring.”) We saw Stonehenge and the Rijksmuseum and drove to Burgundy for the grape harvest, but the real impact of that adventure was that I learned a degree of self-reliance—a 15-year-old girl needs to make friends and will cross any cultural boundary to do so—that I didn’t know I had.

“I think it’s liberating to some extent,” Heisel says. “It touches people in places that being in a familiar place doesn’t. It requires versatility, flexibility. It’s a different culture and it’s pressing on kids in different ways.” Baby Bee is equally at home on visits to the U.S. and in Singapore, where her father rides her to school each day on his personal pedicab. There she sings the Singapore national anthem and pledges the Singapore flag. “She’s no different from the Chinese kids,” says her teacher, Fu Su Qin. “And her Chinese is just as good.”

With reporting by Lennox Samuels in Singapore

http://www.thedailybeast.com/newsweek/2011/07/17/american-kids-immersed-in-chinese-asian-education.html

Friday, November 25, 2011

รูปเล่าเรื่อง Nov ’11

มามะมาดูกันเลย อย่าได้เสียเวลา เดือนนี้ เดือนพฤศจิกายน ซึ่งก็เกือบๆ จะจบจงแล้ว ถือว่าเป็นเดือนยุ่งๆ นิดนึง ไม่มาก แต่ก็ไม่น้อยค่ะ มีเรื่องบ้านที่ทำให้ยังวุ่นวายใจอยู่ ลุ้นต่อไปว่าจะจบยังไง อุปสรรคมันเย้ออออ….ดี (จริงๆ) รูปแรกก็เป็นลูกสุดที่รักของอิชั้นกับเจ้าโทบี้ ไม่มีอะไรแปลกประหลาด เป็นภาพที่เห็นชินตาก็เลยเอามาแบ่งๆ กันดูให้ชินตาด้วยเหมือนกัน 555

page-759

รูปนี้เพื่อนๆ หลายคนคงเคยเห็นในบล็อกเก่าๆ ของอิชั้น http://goo.gl/PCha0 ตอนที่บ้านเก่าของเราไม่มีน้ำใช้ อิชั้นต้องพาลูกไปหยอดเหรียญซักผ้าอาทิตย์ละครั้ง แต่คราวนี้คนละเหตุผลค่ะ ปกติทุกๆ สิ้นหน้าหนาวอิชั้นจะเอาผ้าห่มทั้งหมดไปซักร้านหยอดเหรียญ เพราะเครื่องซักเครื่องอบเค้ามหีมา…สะใจดีจริงๆ พอเครื่องมันใหญ่ๆ น้ำ ปั่น หมุน กวนไป วนมา ตีกลับไป กลับมา ได้แรงๆ เราก็รู็สึกว่าผ้ามันสะอาดใช่มั๊ยค่ะ แต่เมื่อต้นปี…อิชั้นผัดวันประกันพรุ่งจะเอากองภูเขาผ้าห่มไปซัก แล้วก็ไม่ได้ไปซักที เลยตัดสินใจซักมันทีละผืนเองที่บ้าน เครื่องที่บ้านก็ว่าใหญ่แล้วนะคะ แต่ผ้าห่มก็เจือกใหญ่โคตรอีก พอเอายัดเข้าเครื่อง มันก็ปั่น ติ๊ก แต๊ก ติ๊ก แต๊ก น้ำสกปรกก็ วก วน กวน อยู่อย่างนั้น พอเอาใส่เครื่องอบก็ใส่ไม่ได้ แต่มันก็ถูกปั่นจนหมาดมากๆ แล้ว เลยผึ่งๆ เอาไว้จนแห้งดี แต่คุณเอ๊ยยยยย….ไอ้เส้นใย ฝุ่นสกปรก มันกระจัดกระจายอยู่ทั่วๆ ผ้าห่มทุกผืนเลย พอความหนาวเหน็บกลับมาเยือน จะลากออกมาห่ม มันแหยะ แหวะ มากๆ ค่ะ เลยต้องขนเอาไปซักใหม่ยกล๊อต วันที่ไปไอ้เครื่องโปรดของอิชั้น $5.- เจือกพัง อยากมีเครื่องนี้ที่บ้านจริงๆ 555 เลยต้องแตกออกเป็น 2 เครื่อง $4.- และ $3.- ซักมันหลวมๆ น่าจะสะอาดกว่าเน๊าะๆๆๆ รูปล่างเป็นหนูดีกับเครื่องอบผ้า อยากมีไว้ที่บ้านเหมือนกัน 5555 ใหญ่มากกกกก… ดรัมมันกว้างซัก 2 - 3 ฟุตได้ ลึกซัก 3 ฟุต เวลาอบมันโยนผ้าโครมๆ และร้อนสะใจจริงๆ 

page-760

เราเลือกวันที่เอาผ้าห่มไปซักตอนกลางๆ วีค เพราะถ้าวีคเอนด์คนจะเยอะมาก แย่งกันซัก แย่งกันอบ เครื่องที่ดีๆ ก็มีเหลือไม่เยอะ เครื่องพังๆ เพียบ เวลาหยอดเหรียญก็ตามดวงมากๆ หยอดไปแล้วเครื่องไม่ดี เครื่องไม่เดิน น้ำไม่ร้อน เครื่องอบไม่ร้อน ฯลฯ ขอตังค์คืนก็ไม่ได้ด้วย เมื่อก่อนไปใช้บริการเค้าทุกอาทิตย์…จำได้หมดแหละว่าต้องซักเครื่องไหน อบเครื่องไหน 5555 ไอ้คนเฮงซวยแถวนี้ (ไอ้เม๊กซิกันโลว์ไล้ฟ์ทั้งหลาย) ทำระยำตำบอนเครื่องเค้าพังพินาศหมด มีรูปก๊อตตี้พยายามจะเล่นโทรศัพท์สาธารณะที่สภาพ ยักกี้ อิ๊กกี้ มากๆ ดุด่าก็ไม่ฟัง ตีก็ไม่ได้ เดี๋ยวคนแถวนั้นเรียกตำรวจจับ

พิมพ์ๆ อยู่ก็ต้องวิ่งแจ้นไปบ้านแม่สามี มีเรื่องด่วนๆ เศร้าๆ ที่ต้องไปทำค่ะ

page-761

กลับมาอีกที ต่อๆๆๆ วีคเอนด์ที่อยู่พร้อมหน้า เลยพาลูกๆ ไปดูหนัง Puss in Boots สำหรับอิชั้นก็งั้นๆ ทั้งๆ ที่เป็น big fan ของบักพุซตั้งแต่ชะเร็คตอนก่อนๆ แล้ว แต่เห็นลูกๆ ยิ้ม หัวเราะกันตลอดเวลาที่นั่งดูหนัง ชื่นฉ่ำหัวใจดีค่ะ วันนั้นแวะเวียนกินโนน่นนี่ ช้อปนั่นนิดนี่หน่อย สุขีเหลือหลายสำหรับครอบครัวของเราค่ะ

page-762

I was off to run my favorite errand ~ grocery shopping. Let's see how many items I buy that are not on my grocery list. 555… วันนั้นแวะไปซื้อโกรเซอรี่ ของกิน ของใช้ กับข้าวนิดหน่อย พวกผักสด ลูกพลับ องุ่น ทุกอย่างยังถุงละ $1.- อยู่ค่ะ ถ้าหนาวๆ ไปกว่านี้ พวกพืชผักก็จะแพงมาก บางอย่างก็ไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันอีกเลย จนกว่าหน้าร้อนจะกลับมา ของที่ถูกใจอิชั้นมากสุดๆ ที่ได้มาคือ ถุงช้อปปิ้ง ใบใหญ่มาก ดีไซน์เก๋ เวลากางออกก้นถุงกว้าง วางตั้งสะดวก ราคาไม่แพง เลยซื้อมาซะ 2 ใบ กระเป๋าที่พิมพ์อยู่บนถุงทั้ง 2 ด้าน ไม่เหมือนกันนะคะ เหมือนมีกระเป๋าเฉิ่มๆ เพิ่มมาอีก 4 ใบ 55555

page-763

เมื่ออาทิตย์ก่อนได้รับแจ้งให้ไปรายงานตัว Jury Duty อีกแล้ว เมื่อไหร่จะจำได้วะ ว่าอิชั้นไม่ใช่อเมริกันซิติเซ่น เป็นแค่ Permanent Resident เฟ้ย ส่งมาอยู่ได้ เป็นต่างด้าวอยู่คนเดียวทั้งบ้าน นอกจากนั้นก็ยังเป็นพุทธคนเดียวท่ามกลางแคธอลิค 3 คน 555

IMG_5908-e

วันที่ขี้เกียจหนักๆ พอรับลูก (ไอ้ตี้) จากโรงเรียน รู้ว่ากลับบ้านยังไม่มีกับข้าวใดๆ เลยแวะแม๊คโดเน่า ซื้ออะไรให้ลูกกินรองท้องเสียหน่อย พอเห็นว่าแฮ้ปปี้มีลมีเฮลโหลคิตตี้ เลยซื้อแฮ้ปปี้มีลให้ตัวเองด้วย แก่แต่ตัว ใจยังคิกคุอยู่ 55555

page-765

ได้เวลาเปลี่ยนของตุ้งติ้งแขวนกระจกหน้ารถ ไก่โต้งห้อยโตงเตงอยู่หลายเดือนแล้วจนสีซีด อันใหม่ที่เอามาแขวนเป็นออนาเม้นต์ในรูปขวาสุด พ่อบ้านบอกว่าน่ารักดี ลูกๆ กลับไม่ชอบ โดยเฉพาะอีมี่บอกให้ไปเอาอันเก่า Red Swirl Ornament (ในรูปซ้ายสุด) กลับมาห้อยใหม่ เรื่องแค่นี้ก็เป็นปัญหาเน๊าะบ้านนี้ เดี๋ยวเปลี่ยนเป็นอะไรจะเอามาแปะให้ดูกันค่ะ

page-764

สุดท้าย มติลงที่ ornament อันนี้ค่ะ คงแขวนกันไปอีกหลายเดือน อันละเหรียญเดียว ยังสงสัยว่าทีรถอีพ่อบ้าน แขวนนกไม้จากวัดหลวงพ่อคูณมาหลายปีแล้ว ไม่เห็ฯมีใครเดือดร้อย โวยวายให้เปลี่ยน ฮึ

IMG_6021

อาหารที่ทำไปแจมกับพวกอินลอว์ตอนแต๊งส์กีฟวิ่งค่ะ ซึ่งมี สตั๊ฟฟิ่ง ตามที่ลูกๆ และพ่อบ้านเรียกร้อง แล้วก็สังขยาฟักทอง แต่คราวนี้ทำใส่ลูกฟักทองขนาดพอเหมาะ เนื้อฟักทองแบบนี้อร่อยมาก เหมือนฟักทองที่เมืองไทยเปี๊ยบ เครื่องปรุงเคล็ดลับสุดยอด…เปิดขวด เปิดกระป๋อง แต่ไม่บอกให้พวกอินลอว์รู้หรอกค่ะ เล่าเรียนมาแล้วก็ต้องอวดอ้างสรรพคุณ “ข้านี้เก่ง เริ่ด ตลอดกาล” ต่อไป 5555 รูปสตั๊ฟฟิ้งตอนเอาเนยโปะๆ ก่อนเอาเข้าไปอบให้หน้าเกรียมๆ นี่ขี้เหรีจริงๆ ลืมถ่ายตอน สุก สวย เสร็จ พร้อมเสริฟ (อีกแล้ว)

page-767

เอากองแผ่นโฆษณาสำหรับ Black Friday มาให้ดูค่ะ ถ่ายรูปแล้วดูแบนๆ ไม่เห็นไดเมนชั่นว่าเป็นพะเนินเทินทึกจริงๆ คือมันเยอะมากกกกก…..ค่ะ

page-766

ก๊อตตี้มาส่งความสุข Happy Holidays ค่ะ

IMG_5891-s

You know your life isn't exciting

when you get "dolled up" to go to the grocery store.

1790493y3a8x56n7r

Monday, November 21, 2011

หนักเช้า เบาเที่ยง เลี่ยงเย็น เว้นดึก

http://www.cheewajit.com/articleView.aspx?cateId=6&articleId=1922

974807264

Goodtime to Breakfast: ช่วงเวลาดีๆ กับอาหารเช้ามากคุณค่า

คุณเป็นคนหนึ่งหรือเปล่า ที่ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับอาหารเช้าในแต่ละวัน มีหลายเหตุผลมากมายในสังคมที่เร่งรีบทำให้ชีวิตเป็นอย่างนั้นไปโดยปริยาย ไม่ว่าจะเป็นตื่นสาย รถติด หาซื้อไม่สะดวก สรุปง่ายๆก็คือไม่มีเวลานั่นเอง แต่ยังมีคนอีกกลุ่มโดยเฉพาะสาวๆ ตั้งใจที่จะไม่ทานอาหารเช้าเพราะต้องการลดน้ำหนัก อันนี้เข้าข่ายมีความเข้าใจผิดอย่างมหันต์ ในทางตรงกันข้ามอาหารเช้าทำให้ลดโอกาสที่น้ำหนักของคุณจะเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำไป

1263545681

เนื่องจากการทานอาหารเช้าทุกวันจะช่วยให้กระบวนการเผาผลาญพลังงานในร่างกายเกิดสมดุล ร่างกายจะดูดซึมสารอาหารที่คุณทานในมื้อเช้าเข้าไปหลังจากที่เว้นว่างไประหว่างนอนหลับในตอนกลางคืน ดังนั้นถ้าไม่ทานอาหารเช้าร่างกายจะดึงพลังงานสำรองที่สะสมไว้ยามหลับมาใช้ แต่มันไม่เพียงพอสำหรับยามเช้า หลังจากพลังงานส่วนนี้หมดไปแล้วอาจทำให้คุณเกิดสภาวะเครียด สมองไม่ปลอดโปร่ง และเฉื่อยชา คุณอาจจะรู้สึกอยากอาหารมากขึ้นในมื้อต่อๆไป จนเกิดอาการกินจุกกินจิกระหว่างวันซึ่งส่วนใหญ่เป็นพวกขนมหวาน ขนมขบเคี้ยว น้ำหวาน และน้ำอัดลม ที่มีไขมัน คาร์โบไฮเดรต น้ำตาล และแครอลลี่สูง มากไปกว่านั้นอาจเกิดอาการต่อเนื่องมาถึงกลางคืน หรือที่เรียกกันว่ากินกลางคืนอีกด้วย ผลที่ตามมาก็คือความอ้วน ที่มาพร้อมกับโรคร้ายต่างๆ เช่น โรคหัวใจและหลอดเลือด และเบาหวาน จากการสะสมพลังงานส่วนเกินไปกว่าที่ร่างกายต้องการ

 '  
เอาเป็นว่าหลักสั้นๆง่ายๆของการทานอาหารในแต่ละวัน ก็คือ หนักเช้า เบาเที่ยง เลี่ยงเย็น เว้นดึก โดยอาหารเช้าที่ว่าทานหนักนี่หมายถึงหนักอย่างมีคุณค่าด้วย แต่คนเมืองสมัยนี้จะให้มาเตรียมอาหารตอนเช้าทานกันทุกวันอาจจะไม่สะดวก เตรียมตอนกลางคืนมาอุ่นตอนเช้าก็เป็นทางเลือกหนึ่ง หรือว่าลองหาผลิตภัณฑ์ที่ดีต่อสุขภาพเตรียมง่ายอิ่มอร่อยได้คุณค่า เช่น เครื่องดื่มธัญญาหารสำเร็จรูปที่รวมคุณค่าจากธัญพืชหลากชนิด นมสดพร่องมันเนย และผลไม้สด ติดบ้านหรือออฟฟิศไว้ก็เป็นทางเลือกที่น่าสนใจ เพราะว่าสามารถเป็นได้ทั้งมื้อเช้า ทานหลังอาหารเช้า หรือว่าจะเป็นของว่างหากอยากทานระหว่างมื้อก็ได้ เพื่อหลีกเลี่ยงขนมนมเนยที่ทำลายสุขภาพ

breakfast060311


รู้อย่างนี้แล้วอย่าลืมให้เวลากับอาหารเช้าที่มีประโยชน์กันบ้าง...

เพื่อสุขภาพที่ดีของคุณเอง

Monday, November 14, 2011

Thursday, November 3, 2011

Halloween 2011 (+ lost pix from Boo-Day 2010)

มาตามสัญญา เอารูปเด็กผี อุ้ย..ไม่ใช่ รูปวันปล่อยผีมาให้ดูค่ะ มามะมาดูกันเลย

page-750

รูปบน 2 รูปแรก เป็นก๊อตตี้วันที่ชั้นเรียนเค้าจัดเบิร์ดเดย์ให้ เลยได้ใส่มงกุฏเบิร์ดเดย์เค้กกลับบ้านค่ะ ส่วนไวกิ้งผอมๆ นั่นเป็นคอสตูมของปีที่แล้ว แต่ให้ลูกใส่ไปงานฮัลโลวีนที่โรงเรียน เพราะชุด Thor ที่ซื้อให้ใหม่เป็นวันพีซ กลัวว่าลูกจะเข้าห้องน้ำลำบาก เป็นเด็กอนุบาลแล้วคุณครูจะไม่ช่วยติดกระดุมรูดซิปแล้วค่ะ

page-751

ไบซันรอมมี่หนีไปเที่ยวตลอดวีคเอนด์ ไปโน่นมานี่ แม่วิ่งรับวิ่งส่งจนเหนื่อย กลับถึงบ้านก็ต้องรีบตัดหญ้าค่ะ เพราะเดี๋ยวโดนพ่อดุเอา

page-752

สองรูปแรก เป็นเช้าวันฮัลโลวีน ก๊อตตี้เป็นไวกิ้ง รอมมี่เป็น….เด็กอ้วน 5555 นอกนั้นก็เป็นรูปไอ้ตี้ดื้อซนที่โรงเรียน รูปล่างขวา ครูแต่งเป็น Lucy O'Ball กำลังพิมพ์มือ ทำรูปคางคาวเลอะๆ ค่ะ

page-753

วันนั้นเด็กๆ มีเล่นเกมส์หลายอย่าง ในรูปเป็นแข่งกินโดนัทที่ห้อยเชือกไว้ ตอนถ่ายรูปหมู่ อย่าให้เซด…555 โคตรวุ่นวายเลย ดื้อและไม่มีหูกันทุกคน จริงๆ อยากจะใส่ลายน้ำรูปก่อนโพสต์ เพราะมีรูปเด็กคนอื่นๆ อยู่ด้วย กลัวพ่อแม่เค้าฟ้อง เดี๋ยวว่างๆ กลับมาใส่ลายน้ำค่ะ

page-754

ถ่ายรูปลูกคนอื่นมาให้ดู เด็กๆ สนุกสนานกัน ครูใหญ่คือคนที่ใส่กระโปรงชั้นๆ แบบ Carmen Miranda ส่วนครูอีกคนเป็นลูซี่ โอบอล อีกเวอร์ชั่นนึง

page-755

คืนนั้นพาลูกขับรถตะเวนทั่วเมือง ไป 2 โบสถ์ที่เค้าปกติจะจัดงาน Halloween Festival กันทุกปี ตั้งใจว่า พาไปงานแบบนี้จะสะดวกและปลอดภัยกว่าเดินเคาะประตู Trick or Treat ตามบ้าน ปรากฏว่าไม่มีที่ไหนจัดงาน ปิด มืด เงียบ ไปหมด เลยขับรถกลับบ้าน พาไอ้ตี้เดินแถวๆ บ้าน ได้แคนดี้มานิดหน่อย ก็รีบกลับบ้านเลย เพราะเป็นห่วงว่าเค้ามาส่งรอมมี่แล้วไม่มีใครอยู่บ้านค่ะ ถ่ายรูปมาไม่สวย เพราะถ่ายไม่เป็นค่ะ สิ่งที่เค้าตกแต่งประดับประดาเป็นไฟกระพริบในความมืดทั้งนั้น ไม่เปิดแฟลชก็มืดตื๋อ พอเปิดแฟลชก็ได้อย่างที่เห็น แล้วเค้าเปิดเครื่องดรายไอ้ซ์กัน เลยเป็นควันๆ มัวๆ ไปหมด ไอ้ผัคลานออกจากโลงรูปล่างขวา น่ากลัวมากค่ะ แต่ถ่ายมาแล้วงั้นๆ บ้านนึงมีสาวสวยแคนดี้คอร์นออกมาให้ขนมเด็ก อีกบ้านนึงผีเต็มบ้าน ถ่ายมาได้แค่ 2 ตัว 5555 รูปล่างก็ก๊อตตี้กับพร๊อพของหลายๆ บ้านใน neighborhood ค่ะ

page-756

คราวนี้มาดูรูปฮัลโลวีนเมื่อปีก่อน บล็อกช่วงนั้นถล่มหมดเลย ถ้าเคยแปะไปแล้วก็เอามาแปะกันใหม่ เชิญชมค่ะ

page-596

รูปลูกๆ ซนกันตามปกติ ช่วงนั้นรอมมี่วุ่นวาย ลองแต่งหน้าแต่งตัววันละหลายรอบว่าจะแต่งเป็นอะไรดีในคืนวันฮัลโลวีน ส่วนรูปบนขวา อิชั้นเห็นแล้ว ฮานาก้า…. เพราะอีมี่แอบถ่ายตอนแม่กับน้องนอนหลับ ทุเรศจริงๆ 555

page-598

ยังคงเป็นช่วงวุ่นๆ กับจะแต่งอะไรดีของอีมี่เค้า 5555

page-597

ส่วนรูปนี้เป็นตอนออกไป Trick or Treat จริงๆ อีมี่เต็มยศ เอาสกูตเต้อร์ไปด้วย 5555 ส่วนอิชั้นก็เป็นแม่มดอ้วนเหมือนเดิม ปีนี้ว่าจะไม่แต่งอะไร พอจะออกจากบ้าน ไอ้ตี้ถาม ไม่เป็นแม่มดเหรอ ไปแต่งตัวแต่งหน้าเร้ว เลยสนองซะ 5555 แต่ใส่หมวกคนละใบกับปีที่แล้วค่ะ 

page-599

คอสตูมของอิชั้น ซื้อมา หลายปีแล้ว ซื้อตอนหลังวันฮัลโลวีน เค้าลด 75% จาก $30.- คิดกันเอาเอง ใส่จนเป็นยูนิฟอร์มแล้วค่ะ 55555 เวลาใส่ก็คาดหวังว่าจะน่ารักเหมือนในรูปที่เค้าแพ๊คมาในถุงแหละค่ะ 5555 คงใส่กันไปจนมันขาดค่ะ

MommyWitch

ฮัลโลวีนผ่านไป Thanksgiving is around the corner..! เหมือนกับเพิ่งทำอาหารวันแต๊งส์กีฟวิ่ง แล้วมือถูกถาดร้อนๆ ลวกเมื่อไม่นานมานี้เอง ปีนึงแล้ว ไวจริงๆ เดี๋ยวก็คริสต์มาสอีก เทศกาลวุ่นวาย แค่คิดก็เหนื่อยแล้วค่ะ Holiday Season is on the way……

MommyWitch-s

Santa Claus has the right idea.

Visit people once a year.

Google Maps Car

Look! What I saw at the gas station yesterday.... Is that cool?

IMG_5712-s

เมื่อวานพาไอ้ตี้ไปกินไอติมที่แดรี่ควีนส์อีก ก่อนเดินเข้าไปในร้านเห็นรถคันในรูปข้างบนกำลังเข้าแถวรอเติมน้ำมันอยู่ เลยเดินไปถ่ายรูปมาให้ดูกันค่ะ กล้องเป็นตาสับปะรดเลย พอเห็นรถก็เลยเข้าใจว่า Street View ของ Google Maps มาได้อย่างนี้นี่เอง

page-758

ส่วนรูปไอ้ตี้ 2 รูปบน…น่าฟาดมั๊ยค่ะ ส่วน 2 รูปล่าง ถ่ายเมื่อวานนี้เองค่ะ ตอนนี้คุณลูกกำลังฮิต Double Dipped ของ DQ ค่ะ กินแล้วเลอะเทอะเปรอะเปื้อนก็ต้องยอมค่ะ ทิชชู่เปียก ทิชชู่แห้งเป็นกอง ลูกมีความสุข คนเป็นแม่ก็มีความสุขค่ะ

 family_IPGcLYeG_c

Tuesday, November 1, 2011

สูตรลดความอ้วน เห็นผลใน 3 เดือน!!

เรื่องโดย อรนภา กฤษฎี (ม้า)


ให้เวลากับตัวเองในเวลา 3 เดือน ตามตารางที่ดิฉัน กำหนดให้คุณ รับรองว่าเห็นผลแน่ ในการมีรูปร่าง หน้าตาที่สวยกว่าเดิม แต่ขอย้ำนะคะว่าคุณจะต้อง ซื่อตรง ต่อตารางที่ ดิฉันกำหนดให้ ดิฉันจะกำหนดตารางเป็น 4 อาทิตย์ต่อเดือน ทั้งหมดก็จะเป็น 12 อาทิตย์ ในแต่ละอาทิตย์จะมีกิจกรรม ให้คุณทำครบ ถ้วน กระบวนความเป็นการดูแลตัวเองล้วนๆ ไม่ว่าจะเป็นการกิน การดูแลผิวพรรณ การออกกำลังกายไปจนถึงการเสริมความงามให้กับตัวเอง


ขอบอกไว้ก่อนว่า ไม่ยากหรอกค่ะ เพียงแต่คุณต้องจัดระเบียบให้กับตัวเอง มากขึ้นกว่าแต่ก่อน ไม่อีลุ่ยฉุยแฉก ปล่อยชีวิตให้กระจัดกระจายไปตามอารมณ์ ไร้ระเบียบแบบแผน พร้อมหรือยังคะ ที่จะทำตัวให้สวยภายในเวลา 3 เดือน ถ้าพร้อมแล้ว เริ่มอ่านตารางที่ดิฉันจัดให้ ขอให้ละเอียดหน่อยนะคะในการอ่าน และพึงปฏิบัติด้วยล่ะ


เริ่มเดือนแรก อาทิตย์ที่ 1

1.. .เปลี่ยนนิสัยตัวเองให้ดื่มน้ำมากๆวันละ 8-10 แก้ว

2.. หันมารับประทานอาหารที่มีไขมันต่ำ เป็นพวกโยเกิร์ตหรือนมที่มีแคลลอรี่ต่ำก็ได้ มีการจำกัด หารับประทานเนื้อดิบที่มีไขมันสูง เลือกรับประทานเฉพาะปลา หรือเป็ดไก่ที่ไร้หนัง เนยก็รับประทานได้ แต่ต้อง Low-Fat นะคะ และทั้งหมด ควรรับประทานพอประมาณ

3.. .เริ่มที่จะขัดผิวกายของคุณก่อนการอาบน้ำเป็นประจำทุกวัน เพื่อช่วยให้มีการระบาย น้ำเหลืองให้หมุนเวียนไปตาม โครงสร้างของผิวทำให้ ทั่วร่าง เริ่มจากเท้าและฝ่าเท้าของคุณ ไปจบตรงแผ่นหลัง ให้แน่ใจเสมอว่า ทั่วถึงทั้งเรือนร่างทุกครั้งที่ทำ

4.. .เริ่มว่ายน้ำอาทิตย์ละครั้ง ครั้งละ 20 นาที อย่างต่อเนื่อง


อาทิตย์ที่ 2

1.. รับประทานผลไม้ให้มากขึ้น รับประทานผลไม้สดวันละ 2-4 มื้อ จะรับประทานเป็นผลหรือคั้นน้ำก็ได้ จำพวกผลไม้ผลเล็กๆ หรือองุ่นให้ได้จำนวนปริมาณน้ำ 2 ช้อนโต๊ะใหญ่ต่อวัน

2.. .เริ่มหัดเดินให้ไกลๆบ้าง อย่าเวลาคุณไปทำงาน ถ้าระยะทางจากบ้านไปที่ทำงานไกลเกิน ก็ให้นั่งรถครึ่งเดินครึ่ง แต่ต้องเดินในที่ที่สบายเพื่อการผ่อนคลาย มิฉะนั้นก็มีทางเลือกอย่างอื่น คือเดินสัก 20 นาทีหลังมื้อเที่ยง ทำเช่นนี้สัก 3 วัน ใน 1 อาทิตย์ และทุกครั้งควรเดินอย่างคล่องแคล่วกระฉับกระเฉง

3.. นัดช่างผมกรรไกรทองสำหรับ การเปลี่ยนทรงผมใหม่ หรือจะเล็มผมที่ยาวแล้วก็ได้ และตั้งใจไว้เลยว่าคุณต้องทำเช่นนี้ทุกๆ 3 เดือน

4.. เคลียร์ตู้กับข้าวของคุณซะใหม่ ให้ทิ้งสิ่งต่างๆ ที่เป็นส่วนของการเพิ่มไขมัน ให้มีแผนการสำหรับการกินอาหารเพื่อสุขภาพเท่านั้น อย่างเช่น เนื้อปลาทะเลชิ้นบางๆ น้ำ หรือน้ำมันมะกอก ถ้าเป็นไปได้ ในตู้กับข้าว ตู้ใหม่ของคุณจะต้องมีอาหารหรือเครื่องดื่ม ที่มีปริมาณ น้ำตาลต่ำ หรือไร้น้ำตาลไปเลย

อาทิตย์ที่ 3

1.. .เริ่มดูแลผิวพรรณ โดยการเข้าร้านเสริมสวยซะ โดยกรรมวิธีที่จะทำให้ผิวพรรณ คุณ ดูนุ่มนวลดุจธรรมชาติ อย่างเช่นเอาพืชทะเล มาพันร่าง เพื่อทำให้ผอม พร้อมกับ ครีมที่มีกลิ่นหอมมานวดร่างคุณ หรือไม่ก็ขัด ผิวคุณด้วยพืชพรรณตามธรรมชาติ ผิวคุณก็จะดูผุดผ่องขึ้นมาทันตา

2.. อาทิตย์นี้ก็อย่าลืมให้เวลากับการเดิน อาจจะในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ตามสวนสาธารณะ หรือออกไปนอกเมืองไกลๆ แล้วใช้การเดินระยะยาว

3.. ตรวจดูการรับประทานคาร์โบไฮเดรตจำพวกแป้ง อย่างขนมปัง ธัญพืชหรือผลไม้อย่างมะเขือเทศ คุณควรที่จะควบคุมการรับประทานอาหารอย่างตั้งใจวันละ 6-8 มื้อ ขนมปังหั่นแผ่นบางๆสักชิ้น จะปิ้งหรือไม่ก็ได้ พวกธัญพืชสัก 3 ช้อนโต๊ะ ข้าวสัก 1 ช้อนโต๊ะ เส้นก๋วยเตี๋ยว หรือเส้น พาสต้า พร้อมใส่ไข่สัก 2 ฟอง กำลังดี พยายามเลือก ข้าวซ้อมมือ ขนมปัง หรืออาหารจำพวกเส้นที่มีคุณภาพ ควรรับประทานเป็น อาหารบำรุง หรืออาหารเสริม เพื่อให้ร่างกาย มีพลังงานใช้อย่างเต็มที่

อาทิตย์ที่ 4

1.. .ทำการบริหารหน้าท้อง เพื่อให้กล้ามเนื้อกระชับ โดยใช้วิธีง่ายๆแต่ทำเป็นประจำตลอดอาทิตย์

a.. เริ่มด้วยการนอนราบไปบนแผ่นยางหนาสักหน่อย เพื่อกัน กระดูก ทิ่มพื้นชันเข่าขึ้น ให้เท้าราบไปกับพื้น มือประสาน กันไว้ที่ท้ายทอยแล้วยกส่วนก้นขึ้นเนื้อพื้นพอประมาณ พร้อมทั้งกดเกร็งหน้าท้อง แล้วหายใจออกอย่างช้าๆ โดยหลังยัง ติดกับพื้นอยู่ หลังจากนั้นก็ค่อยๆวางลงแล้วหายใจเข้าเป็น การผ่อนคลาย

b.. ยังอยู่ในท่าเดิม แต่มือประสารกันไว้ที่ท้ายทอยเพื่อ พยุงคอ เอาไว้ยกลำตัวขึ้น กดหน้าท้อง โดยการเกร็ง แล้วหายใจ ออกช้าๆ วางตัวนอนดังเดิมพร้อมหายใจเข้า ท่านี้เขาเรียกว่า sit up

c.. ในท่าเดียวกัน ยืดขาขวาให้ตรงกับลำตัว ในขณะที่ขาซ้ายยังชัน เข่าอยู่แล้วงอเข่าขวามาที่หน้าอก พร้อมยกลำตัวขึ้นบิด ไปทาง ขวาโดยให้ข้อศอกซ้ายแตะเข่าขวา เกร็งหน้าท้องไว้ อย่าลืม หายใจ ออกด้วย ทำสัก10-15 ครั้ง แล้วเปลี่ยนกลับไปทำอีกข้าง

2.. ตรวจดูการดื่มแอลกอฮอล์ของคุณว่าอย่ามีมากกว่า 15 หน่วยต่ออาทิตย์เพื่อความปลอดภัยสำหรับลูกผู้หญิงอย่างเรา 1 หน่วยเท่ากับไวน์ 1 แก้วหรือเบียร์ครึ่งเหยือก แค่นี้กำลังงามค่ะ ภายใน 1 อาทิตย์

3.. เลิกล้มความฝันสำหรับชุดว่ายน้ำหรือบิกินี่ คุณจะดูวิเศษที่สุดก็ต้องหลังสองเดือนไปแล้ว

อาทิตย์ที่ 5

1.. เริ่มดื่มน้ำที่คั้นมาจากพืชชนิดที่มีใบ อย่างเช่นน้ำยี่หร่าผสมน้ำเพื่อทำการกระตุ้นระบบการย่อยอาหารของคุณ จะดื่มหลังจากอาหารค่ำ ก็ได้(ไม่ควรดื่มขณะตั้งครรภ์) ดื่มชาผลไม้ เพื่อทำให้การหมุนเวียน ของเลือดดีขึ้น การทำงานของไตก็จะดีขึ้นไปด้วย การดื่ม มิ้นต์ (peppermint) จะช่วยในเรื่องระบบการย่อยอาหารเช่นกัน

2.. อาทิตย์นี้เดินให้มากขึ้นสัก 20-30 นาที ตลอดอาทิตย์ เพิ่มระยะทางและความเร็วในการเดินให้มากขึ้นด้วย ก้าวแต่ละก้าวควรให้นุ่มนวล และเยือกเย็น เรียกว่า "มีสมาธิในการเดิน"

3.. รับประทานผัก 3-5 มื้อต่อวัน เป็นผักรวมจานเล็กๆ ถ้าเป็นไปได้ควรเป็นผักสด

วิธีทำสลัด (วิธีทำสลัดสไตล์คุณม้า)
หอมใหญ่ 1 หัว (ขาวหรือแดงก็ได้) ผัดขม ผักกาดหอม ผักชีฝรั่ง หน่อไม้ฝรั่ง 1 กำ ( ล้างและลอกเปลือกอย่างสะอาด)
นำผักมาล้าง หั่นหอมใหญ่เป็นแว่นๆ แล้วตกแต่งให้สวยงามด้วยหน่อไม้ฝรั่งกับผักชีฝรั่ง
น้ำสลัด อย่างง่ายๆ
1 ช้อนโต๊ะสำหรับน้ำผึ้ง
1-2 ช้อนโต๊ะ น้ำมะนาว
พริกไทยป่น นิดหน่อย
พริกหยวก บดละเอียด ผสมให้เข้ากัน แล้วราดลงบนผักสลัด ที่จัดเตรียม ไว้ รับรองอร่อยแน่

อาทิตย์ที่ 6

1.. ต่อสู่เซลส์ผิวหนังด้วยการนวดตัวทุกวัน อันนี้เข้สถานบริการนวดตัวจะดีที่สุด อย่านวดด้วยตัวเองเลยค่ะ ลำบาก

2.. ยังคงออกกำลังกายอยู่นะคะ และอย่าลืมยกน้ำหนักด้วยเวทข้างประมาณ 1-2 กิโล สองวันต่ออาทิตย์ บริหารหน้าท้องยังคงต้องทำอยู่สม่ำเสมอ นอนราบชันเข่ามือถือที่ยกนำหนักเอาไว้ ยกลำตัวขึ้น พร้อมกับยก น้ำหนักไว้ด้านหน้าให้สุดแขนและเมื่อเอาตัววางนอนลง ให้ค่อยๆวาง แขนลงช้าๆเหนือศรีษะ ทำสัก 8-15 ครั้งอาทิตย์ที่ 6 แล้ว คงต้องทำให้มัน หนักหน่อย คิดว่าคุณๆก็คงจะชินแล้วในการซิทอัพ ยืนตัวตรง ยื่นขาขวาไปข้างหน้าพร้อมงอเข่า ยกน้ำหนักขึ้นโดยการ งอข้อศอกแล้วย่อตัวลง เก็บขากลับมา ยืนไว้ในท่าแรก จากนั้นสลับมาทำเหมือนเดิมกับขาข้างซ้ายบ้าง ท่านี้จะได้ทั้งกล้ามเนื้อขนด้านหน้า และขา ท่าลดต้นแขน ยืนตัวตรง มือทั้งสองข้างถือที่ยกน้ำหนักไว้ แล้วยกขึ้นเหนือศรีษะค่อยๆวางลงไปด้านหลังศรีษะ โดยให้ข้อศอก ชิดใบหูทั้ง สองข้าง ยกขึ้น ยกลงกล้ามเนื้อบริเวณแขนด้านในจะกระชับ ไม่หย่อน ยาน

3.. อาจจะเต้นแอโรบิกหรืออกกำลังกายตามส่วนต่างๆของร่างกาย ตามวิดีโอ การบริหารร่างกายก็ได้นะคะ เลือกอันที่ดีๆหน่อยหรือไม่เช่นนั้น ก็ไปเต้น ตามสถานบริหารร่างกาย ดิฉันว่าจะสนุกกว่า

4.. เข้าเซาน่าหรือห้องอบไอน้ำ หลังจากนั้นก็นวดตัวซะด้วยเลย คุณๆลองทำ ตาม ตารางที่ดิฉันกำหนดให้ภายใน 6 อาทิตย์ดูสิคะ ว่าร่างกายคุณเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงขนาดไหน แต่การทำตามตารางต้องซื่อสัตย์ ต่อตัวเอง นะคะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการกิน การออกำลังกาย การดูแลผิวพรรณ รวมไปถึงทั้งตัวตั้งแต่ศรีษะจรดเท้า ตามที่ได้บอกไว้ข้างต้น รับรองว่า เห็นผลแน่

อาทิตย์ที่ 7

1.. ออกกำลังกายอย่างมุมานะด้วยเครื่องมือการออกกำลังกาย เช่น การถีบจักรยานอยู่กับที่สม่ำเสมอ การเดินในระยะทางไกลๆ หรือการเต้นแอโรบิก

2.. จัดเตรียมนำผลไม้และน้ำผักสดไว้ดื่ม พร้อมกับการกินวิตามิน ผู้เชี่ยวชาญของโลกเขาบอกว่า การลดน้ำหนักที่ดีที่จะให้เห็นผลถึง 70 เปอร์เซนต์นั้นก็คือ การดื่มน้ำผลไม่หรือน้ำผักสด เพราะจะทำให้ย่อยง่าย และดูดซึมภายในเวลาเพียงแค่ 10-15 นาที ควรดื่มเป็นประจำทุกวัน วันละ 1 แก้ว ถ้าเยื่อก็ลองน้ำแอปเปิ้ล น้ำกล้วย น้ำมะละกอ และน้ำลูกพรุน หรือจะทำเป็นผลไม้รวมแบบค๊อกเทลอย่างองุ่น(เป็นลูก) มะละกอ (เป็นชิ้น) แอปเปิ้ล แครนเบอร์รี่ แล้วใส่น้ำส้มกับน้ำมะนาว ลงไป ก็จะทำให้รสชาติอร่อยยิ่งขึ้น สำหรับน้ำผักสด ผสมกันระหว่าง แครอท หัวผักกาดแดง
และแตงกวา หรือขึ้นฉ่าย ผักกาดหอม และผักโขม

3.. ออกกำลังกายในน้ำ โดยการยืนอยู่ในน้ำ หันหน้าเข้าขอบสระ เอามือจับขอบสระไว้ แล้วเตะขาไปข้างหลังสัก 30 วินาที แล้วเปลี่ยนอีกขาหนึ่งทำเช่นนี้สัก 10 ครั้งต่อข้าง เดินในน้ำสัก 3 นาที จากด้านหนึ่งของขอบสระไปอีกด้านหนึ่ง แล้วเหสี่ยงแขนไปด้วยพร้อมๆกัน

อาทิตย์ที่ 8

1.. ถึงเวลาของการปรับปรุงการวางท่าทาง โดยปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญทาง ด้านการออกกำลังกาย ในหนึ่งครั้งต่อวัน ยืนกางขาเล็กน้อย งอเข่าพอ ประมาณ แผ่นหลังตรง น้ำหนักอยู่ที่ส้นเท้า ทั้งสองข้าง หายใจออกและยืดส่วนท้องบริเวณสะดือและส่วนของกระดูกสันหลังขึ้น แขม่วส่วนกระดูกเชิงกรานเข้า แล้วเก็บก้น โดยให้รู้สึกว่า สองแก้มก้น ชิดสนิท แนบแน่น หายใจออกยาวๆ ทำเช่นนี้หลายๆครั้งเพื่อบริหาร กล้ามเนื้อ บริเวณ ท้องและก้น หายใจเข้า ออกในขณะ ที่คุณหมุนหัวไหล่เป็น รูปวงกลม และประสานมือยืดแขนขึ้นเหนือศรีษะ เป็นการยืดกล้าม เนื้อส่วนหลังทั้งหมดหลังจากนั้นก็ยืนตรงสบายๆ เป็นการผ่อนคลาย กล้ามเนื้อ บริเวณก้นสัก 30 วินาที แล้วเริ่มทำใหม่

2.. เอ๊กเซอร์ไซด์ระบบหายใจด้วยการยืนตรงหรือนั่งเอานิ้วมือทั้งสองกดเข้าหากันให้อยู่ระดับจมูก หายใจออกช้าๆ พร้อมกับกดนิ้วมือเข้าหากันอย่างแน่น ทิ้งไว้สัก 10 นาที แล้วหายใจออก พร้อม ผ่อนคลาย จึงกลับมาทำใหม่สัก 10 ครั้ง

อาทิตย์ที่ 9

1.. การเหยียบ step up เป็นกิจวัตรประจำวัน โดยถือที่ยกน้ำหนักด้วย สัก 21 ปอนด์ เริ่มต้นด้วยการก้าวยาวๆ ก้าวขาขวาขึ้นสเต็ป เหยียดแขนซ้ายออกไปข้างหน้า แขนขวาวงไว้ขางลำตัวแล้วสลับข้าง ทำอย่างต่อเนื่อง ประมาณ 15 นาที แล้วค่อยๆช้าลง

2.. ตรวจดูการรับประทานโปรตีนของคุณ ควรให้มีอาหารประเภทเนื้อวัว เนื้อเป็ด เนื้อไก่ ถั่วแห้ง ไข่ และถั่วลิสง 2-3 ชนิด ต่อวัน เนื้อหรือไก่ไร้หนัง 2-3 ออนซ์ ปลาเนื้อขาว ไม่ทอด 4-5 ออนซ์ ไข่ 2 ฟอง สุกปานกลาง เนย 11/2 ออนซ์

3.. การรักษาด้วยกระแสน้ำ ในการอาบน้ำของแต่ละวัน ให้น้ำอุ่นกรทบ ตัวโดยเร็ว แล้วเปลี่ยนเป็นน้ำเย็นสัก 20 วินาที กลับไปเป็นน้ำอุ่นอีกสัก 1-2 นาที จบด้วยการอาบน้ำเย็น เริ่มให้น้ำฉีดไปบนบริเวณหน้า เรื่อง ลงไปยังบริเวณแขนและขา รวมทั้งบริเวณหน้าอกและท้อง จบด้วย ส่วนหลัง ของคุณเพื่อเป็นการนวดตัวด้วยกระแสน้ำ แล้วเช็ดตัว ให้แห้ง ก่อนคลานขึ้นเตียง นอนพักสัก 20 นาที เป็นการพักฟื้น


อาทิตย์ที่ 10

1.. ปรับปรุงการออกกำลังกายของคุณให้ดีขึ้น โดยำสม่ำเสมอทุกวัน เป็นประจำแยกเท้าออกจากกันให้กว้างพอประมาณ โดยยืนอยู่ด้าน หลังก้าวอี้ มือขวาจับพนักเก้าอี้ไว้เป็นการพยุงตัว ใช้มือซ้ายแตะไว้ ตรงต้นคอ งอข้อศอกให้อยู่ระดับหลัง เอียงตัวไปทางซ้ายพร้อมงอเข่า บิดตัวลงให้
ข้อศอกแตะเข่าด้านหน้า แล้วกลับมายืนในท่าเดิม เริ่มทำใหม่ แต่ตอนนี้บิดและเอียงตัวลงให้ข้อศอกแตะเข่าขวาด้านหน้า จึงกลับไป ทำอีกข้าง ทำข้างละ 20 ครั้งเป็นการบริหารเอว

2.. อาทิตย์นี้ลงมือทำเล็บมือและเล็บเท้า พร้อมทั้งแต้มสีสันลงไปบนเล็บซะให้สวยบาดใจไปเลย

3.. ขัดตัวด้วยเกลือ โดยเอาเกลือทะเลผสมกับน้ำมันโอลีฟนวด ไปบนตัวที่ยังชื้นอยู่แล้วค่อยล้างออก

อาทิตย์ที่ 11

1.. สำหรับสุขภาพผิวที่เปล่งปลั่งหลังจากที่เราได้ทะนุบำรุงดูแล มาจนถึงอาทิตย์ นี้แล้ว เรามาเริ่มแต่งหน้ากันสักหน่อย จะดีกว่า ใช้รองพื้นสีที่เป็นธรรมชาติ เข้ากับสีผิว หรือจะใช้สีแทนสักหน่อยก็ได้ แต่ถ้าไม่ชอบสีแทนก็ให้ใช้ สีขาวกว่าผิวก็ได้เช่นกัน เพื่อเพิ่มความผุดผ่อง เป็นยองใย

2.. บางครั้งอาจจะทดลองแต่งให้เข้ากับฤดูร้อน สิ่งจำเป็นที่สุดตัวครีมรองพื้น ควรจะมีมอยซ์เจอร์ไรเซอร์ ผสมอยู่ให้มากหน่อยเพื่อทำให้ผิวคุณดู สดใส ปัดแก้มเบาๆ ปัดมาสคารา ทาลิปมันและลิปสติก สีอ่อนๆให้ใกล้เคียงธรรมชาติมากที่สุด คุณก็จะดูเป็นคนสวยที่มีสุขภาพดี 3..ควรจะเล่นกีฬานะคะ อาจะไปเรียนตีเทนนิส หรือไปร่วมเล่นซอฟท์บอลกับเขาในสวนสาธารณะก็ได้

อาทิตย์ที่ 12

1.. จัดเตรียมชุดว่ายน้ำ จะวันพีซหรือทูพีซก็ได้แล้วแต่ตามใจชอบ แต่อย่าลืมแว็กซ์ขนบริเวณขอบบิกินี่ด้วยล่ะ ตามร้านเสริมสวยเขา ก็มีบริการ

2.. ปกป้องแสดงแดดด้วยครีมกันแดด ใช้ครีมที่มีสาร SPF คุณสามารถมี ผิวสีแทนได้ แต่อย่าไหม้ ที่จริงแล้วก็มีครีมหลายตัวสำหรับกันแดด คุณเลือกหาเอาเองก็แล้วกัน

3.. สวยเห็นผล เมื่อครบ 3 เดือนค่ะ

 

อ่านแล้วอยากจะลองทำตาม แต่ว่า….เริ่มเมื่อไหร่ดี 5555 เลยอ้วยอย่างนี้ตลอดไป

ปล. อิชั้นก๊อปเค้ามา แต่ดันลืมก๊อปที่มา…ขอขอบคุณคุณม้า ณ ตรงนี้เลยนะคะ อิชั้นเพียงแค่มานั่งเคาะย่อหน้าให้อ่านง่ายขึ้นเท่านั้นค่ะ

There's lots of people in this world

who spend so much time watching their health

that they haven't the time to enjoy it.