Friday, August 10, 2012

Catching Up with the INGLEs – July 2012

กราบสวัสดีงามๆ ค่ะ หายไปนาน ห่างบล็อกไปเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์ เพราะว่าอิชั้นมัวไปสิงอยู่ที่เฟสบุ๊คค่ะ ระหว่างบล็อกกับเฟสบุ๊คมันก็มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป เฟสบุ๊คมันปัจจุบันทันด่วน หยาบๆ แต่ทันใจ แต่บล็อกมันละเมียดละมัยกว่า ซึ่งใช้เวลามากกว่าในการเรียบเรียง ลำดับเรื่องราวได้ดีกว่า หลังๆ มาอิชั้นก็ไม่ค่อยได้ใช้คอมพ์เครื่องใหญ่ (เดสก์ท๊อป) เพราะมัวไปเกาะแขวนติดกับแล่ปท๊อปในครัว ซึ่งตัดต่อภาพ พิมพ์ อ่าน เขียน ลำบากกว่า อาศัยใช้ดูละคร โชว์ต่างๆ จากเมืองไทย และแคชอัพกับเฟสบุ๊คสลับไปด้วย จริงๆ ก็เพิ่งจะมาคลุ้มคลั่ง บ้าบอดูละครเมื่อ 2-3 เดือนนี่เอง ห่างบ้านห่างเมืองมาตั้งนานก็เพิ่งจะดูละครเป็นบ้าเป็นหลังก็ตอนนี้ เริ่มจากอ่านคนเค้าพูดถึงผีอีแพง ผีอีเม้ย กันอย่างไม่เว้นระยะ อิชั้นกลัวจะตกเทรนด์ เลยเอากับเค้าซะหน่อย สรุป ดูละครยืดเยื้อ ยาวย้วย เรื่อยมาเลยค่ะ

มาแวะแปะรูปไว้หลายวันแล้ว และจะค่อยๆ มาเล่าเรื่องนะคะ เริ่มตรงนี้เลย วันที่ 4 กรกฎาคา ก็พาลูกๆ ไปปิคนิค จุดพลุกับครอบครัวอินลอว์ ที่บ้านเมแกนเหมือนทุกๆ ปี แต่ปีนี้เซ็งๆ เพราะเป็นปีแรกที่พ่อปู่แม่ย่าของอิชั้นไม่ได้มา 5555 …. อย่ามาเลย สาธุ คือแกชวนกันลงหลุมไปเมื่อปีกลาย 555 ก็ไม่มีอะไรมาก กินๆๆๆๆ แต่อิชั้นไม่ได้ดื่มดวดเหมือนปีก่อนๆ เพราะกินยาที่หมอห้ามดื่มของมึนเมา ทั้งๆ ที่เตรียมของมึนของเมาไปด้วย ซึ่งก็มี ขนมกัมมี่แบร์แช่เหล้าว๊อดก้า กับ ว๊อดก้าเจลโล่ช๊อตค่ะ พวกผู้ใหญ่ (ยกเว้นพ่อบ้านของอิชั้น ซึ่ง ไม่ดูด-ไม่ดื่ม) ต่างเอ็นจอยเครื่องเมาที่อิชั้นเอาไปด้วย หมดเกลี้ยงภายในไม่กี่ชั่วโมง รีเควสกันใหญ่ ให้ทำมาอีกสำหรับปาร์ตี้ครั้งต่อๆ ไป

page-869

รูปก้อนนี้ไม่มีอะไรมาก พาเด็กๆ ไปกินไอติมร้านประจำ ร้อนๆ ไม่อยากไปไหนไกล ก็เลยไปแดรี่ควีนกันบ่อยๆ ค่ะ ส่วนหนูดีหน้ามุ่ยนั่น คือพาลูกไปงานศพแม่ของเพื่อนรักชาวลาว ปลุกแต่เช้าเลยหน้าตาเป็นแบบนั้น 555 ไอ้หัวโล้นที่อยู่ข้างหลังก็คือลูกหลานเค้าที่บวชเณรกัน มิใช่แก๊งสเต้ออะไรหรอกค่ะ

page-860

เดือนนี้มีอีเว้นท์ที่ทำให้พ่อบ้านของอิชั้นตื่นเต้นตูมตามมาข้ามเดือนเลยค่ะ เป็นครั้งแรกในรอบ ร้อย 5-60 ปี คือนานโขมากแล้วจำปีไม่ได้ ที่จะเปิดให้ครอบครัวของพนักงานได้เข้าเยี่ยมชมโรงงานไวน์เก่าแก่แห่งนี้ เปิดมาตั้งแต่ปีพันแปดร้อยเท่าไหร่ก็ไม่รู้ 555 ชักเลอะเลือนไม่จดไม่จำอะไรทั้งนั้น โรงงานเค้าใหญ่มากน่ะนะคะ อย่าไปจินตานาการถึงโรงงานสวยๆ ร่มรื่น ไร่องุ่นสุดลูกหูลูกตา ถังไม้โอ๊คหมักบ่มเรียงรายสวยงาม มะช่าย มะช่ายค่ะ อันนี้เป็นโรงงาน ที่รถบรรทุกขนองุ่นเข้ามาเรียงรายเป็นสิบๆ คัน รอเข้าคิวที่จะถล่มเทองุ่นเข้าเครื่องล้าง เครื่องบดกระทืบ 555 แต่วันนั้นเข้าไม่ได้ให้เข้าชมหรอกนะคะ ให้แต่เดินดูข้างนอก เพราะเรื่อง “เซฟตี้” กันไว้ก็จะดีกว่าแก้

page-864

กว่าจะเข้างานก็ต้องมีเข้าแถวยาวเหยียด ตรวจบัตรพนักงาน สมาชิกครอบครัวก็ต้องโชว์ไอดี ถ้าใครที่จะไปทดลองดื่ม เหล้า ไวน์ เบียร์ แชมเปญ ฯลฯ (คือเค้าผลิตแทบจะทุกอย่าง มีเพียงเหล้าและเบียร์ ที่ บ. นี้เป็นผู้นำเข้ามาหมายหลายยี่ห้อ ที่ดังๆ ก็มี โคโรน่า โมเดลโล่ ฯลฯ) ก็จะได้ริสต์แบนด์ ที่มี 5 แท๊ป ติดอยู่ คือให้ทดลองดื่มได้แค่ 5 อย่าง ส่วนอิชั้นได้มา 10 ดื่ม เพราะพ่อบ้านรีเควสมาด้วย กะว่าจะให้อิเมียเมาตายกลางแดด 555 วันนั้นร้อนมากค่ะ

page-861

รูปบนซ้านคือจุด wine testing อย่างที่บอกค่ะ เค้ามีหลายอย่าง ไวน์ทุกรส ทุกสี แต่อิชั้นไม่ชอบไวน์ ก็ไปแลกเอาเบียร์มาดื่ม แต่ขนาดของพวกแก้วที่ให้แซมเปิ้ลน่ะ เชอะ เฮอะ … กระจิ๋วเดียวค่ะ อิชั้นก็เดินวนขนมาทีละ 2 แก้ว รูปขวาบนจะเห็นว่ามีหอระฆังอยู่ทางซ้าย ส่วยท่อหอคอยสูงๆ นั่นเป็นหอคอยท่อกลั่น (distill) ซึ่งสูงเท่ากับตึก 10 ชั้น ต้องบอกว่าหอระฆังที่เห็นนั่นเป็นสัญญลักษณ์เก่าแก่ดั้งเดิมของโรงงาน ที่มีอยู่ร้อยกว่าปีแล้ว วันนั้นเค้าให้เด็กๆ ขึ้นไปตีระฆังกันค่ะ ปรากฏว่าไอ้ตี้ของอิชั้นโชคดีได้เป็นคนแรกเลยค่ะ ถือว่าเป็นเรคคอร์ดเลย 555…เด็กคนแรกที่ได้ตี (หรือสั่นวะ) ระฆังอันนี้ เดิมเลย..สมัยก่อนเค้าเอาไว้บอกเวลา พักเที่ยง เลิกงาน ฯลฯ พอเทคโนโลยีต่างๆ เข้ามาระฆังก็ถูกลืม เค้าเลยเอาไว้บอกสัญญานเพียงปีละครั้งว่าเริ่มเข้าสู่ช่วง crush season แล้ว ช่วงครัช คือ ช่วงที่ดีที่สุดที่จะเก็บเกี่ยวองุ่นคุณภาพดีเหมาะแก่การทำไวน์ ลองอ่านดูค่ะ

Crush season is the two-week window when grapes are plucked from their vines and put through the annual squeeze. It’s the time of the year when wine makers’ eyes bulge with the fear of losing an entire crop. The magic of harvesting is knowing when the grapes are at their maximum flavor potential.This is calculated in labs by testing sugar, acidity, and the taste of the grapes themselves.

page-862

ช่วง crush season พนักงานก็จะห้ามลา ห้ามป่วย ห้ามตาย ห้ามสาย ห้ามขาด ซึ่งจะเริ่มประมาณกลางๆ เดือนสิงหาค่ะ แต่โรงงานก็จะงานยุ่งยาวไปถึงต้นๆ ธันวาเลยทีเดียว ลูกๆ ก็จะไม่ค่อยได้เจอพ่อ 555 โรงงานนี้มีพนักงานประมาณ 700 คนเศษ ทำงานกัน 3 กะ คือ ไม่เคยหยุดเครื่องเลย 24/7 ผลิตไวน์ทุกชนิดและแชมเปญเป็นหลัก ผลิตได้ 17-20 ล้านลังต่อปี คูณ 12 กันเองค่ะ เวลาเค้าอธิบาย เค้าพูดเป็น case เคสๆๆๆๆ รูปบนเป็นอาหารที่เค้าแจกให้ทุกๆ คน โปรดสังเกตแก้วไวน์ เบอกันดีแก้วนี้ แหวะมาก 555 คืออิชั้นไม่ชอบไวน์ มีเต็มบ้านไม่แตะเลย พยายามหลายครั้งหลายหนที่จะชอบ แหงะ ไม่เวิ๊กซักที 555 เคยบ่นไว้ตรงนี้ค่ะ http://oohsworld.blogspot.com/2008/11/blog-post_17.html

page-863

วันนั้นเค้ามีกิจกรรมหลายอย่าง ถ่ายรูปมาเยอะ แต่ดูแล้วก็งั้นๆ มีแข่งกินแตงโม หนุ่มน้อยตกน้ำ เครื่องเล่นให้เด็กๆ รูปกลางด้านซ้ายเด็ดสุด ผลไม้แจกฟรี ลืมถ่ายตอนเข้าไป รูปนี้ตอนงานจะเลิกแล้วค่ะ เลยเหลืออยู่แค่นี้ ในงานมีของแจกให้หยิบฟรีๆ เยอะแยะ ซึ่งมาจากองค์กร หน่วยงาน ร้านค้าประจำท้องถิ่มเค้ามาเปิดเป็นซุ้มๆ บางอันก็น่าสนใจ บางอันก็งั้นๆ เห็นปล่อยๆ มีร้านสมูธตี้ ปั่นกันระเบิดระเบ้อ ยืนรอจนเซ็ง คนไม่มีมารยาทเยอะ เลยเดินหนี เบื่อ

page-865

รูปบนเป็นตอนเดินเที่ยวชมโรงงาน นี่แหละค่ะที่เค้าเรียกว่าเซลล่า ไม่เหมือนเซลล่าในโรงบ่มมืดๆ ทึมๆ ถังไม้โอ๊คเหมือนในจินตนาการใช่มั๊ยล่ะ 555 ถ้งขาวๆ ยักษ์ที่เห็นนี่แหละค่ะคือถังบ่มของเค้า มี 600 กว่าถัง ถังสูง เตี้ย อ้วน ผอม ต่างกันเป็นโซนๆ จุได้ถังละประมาณ 35,000 เคส …คำนวนกันเอง 5555 ไอ้ตี้ถ่ายรูปกับรถเชรีฟ ยึกยักอยู่นานกว่าจะกล้าเข้าไปถ่าย จนคุณเชรีฟจูงมือเข้าไปจัดท่าให้ 555 อีกรูปก็เป็นไอ้ตี้เดินตามคณะทัวร์

page-866

รูปบนซ้ายเป็นถังแบบสูง จะเห็นรอบเปื้อนไวน์แดงไหลยาว แต่ถ่ายรูปมาเห็นไม่ชัด บางปีมีอุบัติเหตุ เปิดปิดวาวส์ผิด ปล่อยไวน์ไหลทิ้งกันเป็น 2-3 ล้านเหรียญ พ่อบ้านของอิชั้นโดนหางเลขไปด้วยครั้งนึง โดนพักงาน 1 อาทิตย์ ไอ้ตัวคนทำถูกไล่ออก มีให้ได้ยินได้ฟังอยู่เรื่อยๆ ค่ะ เสียหายทีเป็นแสนเป็นล้าน ฟังทีตกใจ พ่อบ้านเป็นโฟร์แมน ลูกน้องทำผิดก็ต้องโดนด้วย รูปล่างซ้ายคือของที่เค้าแจกมาค่ะ บางอันก็ดูดีมีประโยชน์ ใช้งานได้ หลายๆ อย่างก็ แหงะ รกบ้าน เลยไม่ได้หยิบมาค่ะ เพราะบ้านรกมากอยู่แล้ว 555 ไอ้ถุงผ้าที่รองอยู่ด้ายล่าง เริ่ดมาก คุณภาพดี เค้าแจกเป็นซุ้มแรกๆ เอาไว้ให้พวกอีหยิบ อิยิปต์ อิฉวย อิลัก ไว้ใส่ของ 555

page-867

ท้ายสุด สุดท้าย เดือนนี้เป็นเดือนเกิดของอิชั้น ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ อิชั้นวิ่งวุ่นไปมางานศพแม่เพื่อน กลับมาถึงบ้านคืนวันเกิด พ่อบ้านแอบไปซื้อเค้ก แล้วมาเขียนแต่งหน้าเอง ตัวหนังสือดูเหมือน horror movie มาก 555 แต่ยังไงๆ ก็ได้คะแนนความพยายามและความรักเมียร้อยห้าสิบเต็มร้อยค่ะ เค้กร้านนี้อร่อยนะคะ ราคาไม่แพง ลูกๆ แฮ้ปปี้กว่าแม่ 555 โปรดสังเกตรอมมี่ ตัวใหญ่มาก 555 และตรงนี้แหละค่ะคือสเตชั่นดูละครของอิชั้น ตื่นมาก็เปิดคอมพ์ก่อนที่จะล้างหน้าแปรงฟันอีกค่ะ ล้างหน้าแปรงฟัน ทำกับข้าง ล้างจาน ก็ ณ จุดนี้เลยนะคะ 5555

be happy