โฟโต้บู้ต

เมื่อวันจันทร์ ฝามีไม่ได้ไปทำงาน เพราะต้องไปงานศพญาติ-อาสะใภ้ ข้าง “ดิ อิงเกิ้ลส์“ เหลือกันอยู่ไม่กี่คน แถมพอ “คุณย่า“ คนนี้ตาย แกมีลูกชายคนเดียว (คัสซินของอีก๊อต) ซึ่งตายไปนานแล้วและมันมีลูกชายอยู่คนเดียว คือ ยายแก่เลี้ยงหลานชายน้อยมาคนเดียวโดยตลอด พอแกตายลง บักเคร๊กจูเนี่ย ตอนนี้อายุ 20 ต้นๆ มั๊ง ก็เป็นอิงเกิ้ลที่โด่เด่อยู่คนเดียว คาดว่าคงต้องขายบ้านช่องของย่าไปใช้หนี้สินค่ารักษาพยาบาล ค่างานศพ ฯลฯ สก๊อตต์มันก็ไปห่วงเค้า เพราะได้โทรดุด่า ดูแลไอ้เด็กคนนี้มาหลายปี เมื่อก่อนมันติดยา เลิกยา เข้าคุก ออกคุก เข้ารีแหบ ออกรีแหบ ก็มีลุงก๊อตคอยแนะนำ แต่มิได้ดูแลทางด้านการเงิน มันเพิ่งจะดูเป็นผู้เป็นคนเมื่อไม่นานมานี้ ย่าก็จากไปซะแล้ว งานศพก็เศร้าตามระเบียบ แอบเห็นไอ้เฒ่าของดิฉันน้ำตาคลออยู่หลายหน

จากนั้นก็ไปทานอาหารอิตาเลี่ยนกัน 3 คนพ่อแม่ลูก กลับบ้าน แม่กับเบบี้งีบกันยาว พ่อไปรับหนูดีจากโรงเรียน แล้วก็คงไปขุนกันตามระเบียบ เพราะแม่นอนขึ้นอืดอยู่บ้านไม่รู้เรื่อง

พอตื่นมาเกือบ 4 โมง โหวกหวากโวยวาย เร็วๆๆๆๆๆ รีบไปจ่ายหนี้ ร้าน ชิิลเด่นส์เพลส ที่มอลล์ ด่วนๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ตูดแป้นกันทั้งฝูงไปมอลล์ แม่ไปจ่ายหนี้ ปิดบัญชีไปแล้ว $11.37 เพราะไม่ได้ไปลากซื้ออะไรมาอีก เสื้อผ้าลูกเยอะเหลือเกิน บ้านก็รกจนไม่มีที่จะเก็บ เลยต้องเพลาๆ ช้อปลงหน่อย เกรงใจปั๋วด้วยแหละ มันไม่ค่อยว่าด้วย จากนั้นก็ไป กินอาหารหรูที่ฟู้ดคอร์ด 55555 หรูสุดตามสภาพ ก็อร่อยดี มีความสุขตามฐานะ แค่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าก็แฮ้ปปี้แล้ว ลูกก็ดีใจ ได้ไปไหนๆ ทำอะไรกับพ่อบ้าง ฟาดฟันกับแม่มาตลอด ชักไม่ค่อยหนุก แถมระยะหลังพ่อก็ไม่ได้ค่อยมีเวลาอยู่บ้านด้วย กินข้าว กินหนม กันเสร็จ ดันเหลือบไปเห็นตู้ถ่ายรูป พ่อลูกโดดใส่ตู้กันหมด อีแม่เดินหอบข้าวหอบของตามเข้าไปยัดในตู้ ก็ถ่ายรูป กัน 2 เซ็ท เซ็ทแรกทั้งครอบครัว เซ็ทที่สอง พ่อเค้าอยากถ่ายกับลูกชาย ดูกันเอาเถอะ รูปแบบนี้ คุณภาพก็สมราคา แต่ครอบครัวเราชอบ เจอตู้เป็นถ่าย สนุกดี ขำด้วย พอนานๆ ไปกลับไปดูก็ยิ่งขำ นึกออกว่าตอนที่ถ่ายน่ะผลักกันไปมา โวยวายเสียงดัง ออกมานอกตู้ ชาวบ้านตะลึงทุกที

ส่วนอันนี้ เซ็ทก่อนๆ ผลักกันไปมาตามแบบฉบับ ตลกดีเน๊าะ