ข้าวยาก-หมากแพง

จริงๆ แล้วถ้าหมากแพงก็คงไม่เดือดร้อนอะไรเลย เพราะไม่ได้เคี้ยวทั้งหมากไทยและหมากฝรั่ง แต่ที่เดือดร้อนสุดๆ อยู่ตอนนี้คือ น้ำมันแพง ข้าวสารแพง กับข้าวกับปลาแพงระยับ นม-แกลลอนละเกือบ 6 เหรียญ ไข่ไก่แพ๊ค 18 ฟอง- เกือบๆ 6 เหรียญ ข้าวหอมมะลิจากเมืองไทย ถุงละ 50 ปอนด์ เดิมถุงละ 21-23 เหรียญ แต่ตอนนี้ถึงละ 45 เหรียญ แถมยังเล่าลือกันว่าข้าวจะแพงขึ้นเรื่อยๆ ไม่หยุด มีตังค์ก็อยากซื้อไว้หลายๆ ถุง เป็นไทยแท้แต่เกิด “อดข้าวดอกนะเจ้าชีวาวาย” นี่จริงๆ มื้อไหนๆ กับข้าวไทย กับข้าวฝรั่ง ก็ขอให้มีข้าวสวยด้วยซักจานเถิ้ดดดด....

พูดถึงข้าวสาร หลายๆ ที่ ตามห้างโฮล์เซลส์ แบบ คอสโก้ แซมส์คลับ ฯลฯ ก็จำกัดห้ามซื้อข้าวสารเกินเท่านั้นเท่านี้ถุงแล้วแต่จะว่ากันไป เพราะราคาก็จะโหดน้อยกว่าร้านค้าย่อยรายอื่นๆ อยู่นิดหน่อย เซ็งจิตจริงๆ อาหารอย่างอื่น หมู หมา กา ไก่ ก็แพงขึ้นตามๆ กัน เงินเดือนผัวอิชั้นไม่ยักกะขึ้นแฮะ เจ็บนี้อีกนานนนน...มั๊ง เพราะยังไม่เคยเห็นว่าราคาอะไรๆ ที่เคยขึ้นไปแล้วหวนกลับลงมาราคาเดิม พระเจ้าไม่ช่วยลูกช้างเล้ยยยย....ฮ่วย

น้ำมันแพง แพง แพงมากจนอยากเปลี่ยนรถมาเป็นไฮบริด ก็ได้แต่คุยๆ กันไป เพราะมีอะไรๆ ต้องใช้ต้องจ่ายอยู่ไม่ได้หยุด แต่ไอ้โต’ต้าที่ใช้อยู่ก็ใกล้หมดอายุขัยแล้ว อีกไม่กี่พันไมล์ก็ครบแสนแล้ว เคยคุยกันว่าจะเปลี่ยนเมื่อรถวิ่งครบแสนไมล์ (ถ้าไม่เอาไปทำบรรลัยทางอื่นซะก่อน-อย่างที่เคยทำเอาไว้ 55555) แต่ครอบครัวเราเหมือนมีเงาราหู เงาราหาง มาบัง มาแซก มาแซะ ให้โน่นผุ นี่พัง นั่นเจ๊ง นี่ต้องเปลี่ยน นั่นต้องซ่อม โน่นต้องซื้อใหม่ เข้ามาได้ไม่หยุด มีแต่เรื่องใช้กะตังค์ เรื่องเปลี่ยนรถจึงดูเลือนลาง เอาเถอะวะ ที่มีอยู่ก็ดีกว่าเดิน ไม่อยากดิ้นรนมากเกินไป รถเป็นปัจจัยที่ 5 ของชีวิตมนุษย์ไปซะแล้ว แถมไอ้เมืองที่อยู่ก็ไม่มีรถสาธาณะ รถเมล์ แท๊กซี่ แมงกะไซค์ สองแถว ป๊อกแป๊ก ฯลฯ เลย ไม่มีรถก็คือตายกับตาย ลูกจะไปโรงเรียนยังไง ไปซื้อกับข้าวยังไง ไปแร่ดยังไง 55555 คิดไม่ออกจริงๆ
ไอ้โต’ต้าที่ใช้อยู่ ก็กินน้ำมันพอดีๆ ไม่น่าสยดสยองนัก จากแรกเริ่มเดิมที มาอยู่ใหม่ๆ น้ำมันแกลลอนละ ¢0.97 หลายปีผ่านไปกลายเป็นแกลลอนละ $4.09 นี่แบบไร้สารธรรมดานะ-สิบอกไห่ เมื่อตอนที่มัน เกือบ $2 นี่บ่นๆๆๆๆ ตอนนี้ไม่ยักกะบ่นแฮะ....คุณอู๋