Thursday, October 30, 2008

ชุมชนน้ำแห้ง

มาอั๊พตามสัญญา พยายามจะอั๊พหลายวันแล้วแหละ แต่ก็นะ ยุ่งไม่เลิก ยุ่งไม่มีฤกษ์ซะด้วย งานวันเกิดผ่านไปเงือกๆ หงอยๆ เพราะคนแถวๆ นี้ไม่ลงรอยกัน แต่ก็ดี คนไม่เยอะ เรียบๆ ง่ายๆ จบๆ ไป ถือว่าเราเชิญมันครบทุกคน ไม่มาก็อย่ามา 5555 ไม่แค้… ไม่แคร์

แต่วันนี้อยากจะเล่าให้ฟังว่า เห็นชาวบ้านแถวระแวกบ้าน (เก่า) เจาะน้ำบาดาลกันใหม่หลายบ้านเลย คงจะทะยอยแห้งไปตามๆ กันแหละ เพราะฝนไม่ตกมาเป็นปี หนาวก่อนหิมะก็น้อย เดือดร้อนกันทั่วหน้า ไอ้บ้านเยื้องๆ กัน ก็เห็นเจาะตั้งก๊ะวันจันทร์ ยังขุดยังเจาะกันอยู่เลย-คงยังไม่เจอน้ำ (ซูมสุดชีวิต และย้อนตะวันตอนสี่โมงเย็น ดูเอาเองเถอะ)บ้านเราที่ว่าน้ำแห้งน่ะ ลึกแค่ 280 ฟิตนะคะ ไอ้พวกนั้นจะเจาะกันไปอีกแค่ไหนถึงจะเจอน้ำ เจาะเพลินๆ เจอน้ำมันดิบ 55555 จะรีบย้ายกลับไปเจาะมั่ง 55555 กลัวแต่มันต้องเจาะลึกๆๆๆๆ จน “ลาว่า” พลุ่งพรวดขึ้นมาจะเดือดร้อนกันไปยกใหญ่ 555 นี่ถ้ามีตังค์เยอะๆ ก็กะว่าจะไปจ้างโปรๆ หน่อยมาเจาะทะลุไปอ่าวไทยเลยแหละ 5555 จะได้ไปผลุบโผล่หาแม่หาพี่วันเว้นวันเลย

page-60

เรื่องน้ำแห้งน่ะ ทำเอาครอบครัวเราตั้งรับไม่ติด เพราะดันมาเกิดตอนที่กระทรวงการคลัง+แบ๊งค์ชาติของเราเจ๊งโบ๊งไม่เป็นท่า บาดเจ็บจากค่าโน่น ค่านี่ ฆ่านั่น ฆ่าให้ตายเลยแหละ บิลที่คาดไม่ถึงมาเพียบ อะไรต่อมิอะไรเสียหายต้องซ่อมไม่ขาดระยะมาเป็นปี เงินเก็บร่อยหรอแบบเกือบซีโร่ จะเอาเงินที่ไหนอีกหมื่นห้ามาเจาะน้ำ กู้เค้าเรอะ ตายห่ายิ่งกว่าเก่า เลยตัดสินใจทำ foreclosure และ ล้มละลายไปซะเลยให้มันรู้แล้วรู้แร่ด (ใครวะช่างคิดคำว่า “ล้มละลาย” มันช่างให้ความหมายแบบหมดตูดดดดด…. ล้มละลายสลายร่าง ระเหิดกระจิดกระเจิง ….5555 นี่ล้มแบบไอ้กันไม่โหดเท่าไหร่ ไม่นานก็กลับคืนฟื้นชีวิตได้อีก ถ้าล้มแบบพี่ไทยก็เตรียมตัวได้เลย ล้มแบบไม่ต้องลุก)

page-59

เปลี่ยนเรื่อง มาดูรูปหนูดี ต้อนรับฮัลโลวีน มันช่างคิดทำไปได้ 5555 (รูปลูกจิ๊ดนึง รูปอย่างอื้นบะเริ่มเทิ่ม 555 เดี๋ยววันหลังเอารูปลูกมาอั๊พล้วนๆ) เอาอันอื่นมาแปะๆ รวมกันด้วย ก็มีน้ำมะนาวของโปรด ซื้อมาแช่ช่องฟรีซๆ พอให้เป็นเกล็ดๆ เขย่าๆๆๆๆๆ ดื่มชื่นใจ ใส่แก้วก้านแบบมาการิต้าให้ลูก อีพ่อมาเห็นโต๊กกะใจ นึกว่าเราให้ลูกดื่ม L-ก-ฮ ซะนี่ 5555 ส่วนไอ้คูปองจากบ้าธฯ น่ะ ขยันส่งจริง ยั่วยวนให้ไปซะจริงๆ ก็คงจะไปแหละ หาซื้อของลดราคาเอาเตรียมไว้ตอนคริสต์มาส เพราะเข็ดแล้ว คนให้เราเพียบแต่เราแบบ “บ๋อแบ๋ บ๋อแบ๋” ขายขี้หน้าจริงๆ ไม่อยากได้ของใครหรอก ชอบให้กันจริง ให้อะไรดีๆ ก็น่ากี๊ดๆๆๆ แต่ให้แบบเส็งเคร็งน่ะ (อันนี้เจอบ่อย) เจ็บใจจริงๆ เราเองก็ “รี-กิ๊ฟต์” บ่อยๆ กลัวจุดไต้ตำตอเข้ามั่งแหละ แต่คงยาก เพราะจะเขียนโน๊ตแปะไว้ว่าใครให้มา จะได้ไม่ไปให้คืน แถมช่วยเตือนความจำด้วยกว่าไอ้ที่ห่วยๆ น่ะ ของใคร 55555 พล่ามมาเยอะ จะบอกว่า ของจากบ้าธฯ น่ะไปลากมาตอนลดราคาเก็บไว้แจกเค้า คุ้มและดูดีน่ะ สิบอกไห่

No comments: