ช้าง ม้า น่าสงสาร

วันนี้ไปร้าน 99¢ เพื่อซื้อ swimming noodle มาทำ bumper รอบๆ ขอบเตียง เพราะไอ้ตี้วิ่งชน กระโดดขึ้น ตะกายลง หกคะเมน ตีลังกา กระโดดโลดเต้นบนเดียง หน้าแข้งเขียวเต็มไปหมด หัวโขกปูดร้องจ๊ากก็บ่อยๆ ลูกบ้านนี้เดินไม่เป็น มันต้องวิ่ง แล้วเวลามันวิ่งกวดกันไอ้เตี้ยตี้ต้องชนโครมเข้าที่ขอบเตียงประจำ บางทีก็กระโดด bouncing บนเตียงแล้วเสียหลักล้มหัวฟาดที่ขอบเตียง หวาดเสียวที่สุด ลูกร้องไห้กะจองอแง แต่แม่มันอยากจะฟาดบึ้กๆๆๆ ซะจริงๆ โมโหไง ห้ามไม่ฟัง ไล่จับไม่ทัน แล้วไอ้เตียงบ้าเนี่ย มันมีเฟรมไม้รอบๆ เตียงไง สรุปว่าไปหาซื้อไม่ได้ หาซื้อที่ไหนก็ไม่มี เพราะมันหมดฤดูว่ายน้ำกันแล้ว ของแบบนี้จะเห็นดกดื่นตอนหน้าร้อน ตอนนั้นก็เจือกไอเดียไม่เกิด เฮ้อ …เซ็ง

ไอ้หน้าร้านนี้มีเครื่องเล่นหยอดเหรียญอยู่หลายอัน ไอ้ตี้ชอบไอ้ม้าตัวนี้มาก ได้ขี่ดีอกดีใจ ยี๊ฮ่า… อีมี่ก็อยากขี่ด้วย ปีนไปปีนมา พยายามอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มาขำก็อีมี่ไปขี่ช้างซึ่งเหมาะเจาะกันมาก พอดีกับม้าของไอ้ตี้หมดลมปราณ 50¢ ที่ยอดไป เลยอุ้มลูกไปขี่ช้างกับพี่ อีพี่ถอยหลังไปให้น้องนั่งตกตูดช้างโครมมมม… ทั้งสงสารลูก ทั้งขำ คนเดินผ่านไปมาหันมามองกันใหญ่ บางคนก็ขำก๊าก อีมี่ไม่ยอมแพ้ลุกขึ้นได้จะขี่อีก ไอ้ตี้เกิดกลัวช้าง เพราะไอ้ช้างตกมันนี่ movement ของมันซาดิสม์มากๆ เขย่าโครมๆ กึ๊กๆ กักๆ กระแทกกระทั้นมาก ไอ้ตี้ร้องโวยวายอยากลง 5555 พี่ก็จะขี่ น้องก็ร้องจะลง โอ้ยยยย… วุ่นวายชิบหาย หมดไป 1 เหรียญ (เกิดหาเรียญควอเต้อร์ไม่ได้ซะงั้น-ไอ้ตี้ชอบจริงๆ รื้อเทกระเป๋าตังเศษเหรียญของแม่มัน เลยอดเลย 555) อีรอมเดินมาขึ้นรถ พูดว่า…สนุกดีนะแม่ เหมือนได้ไป Six Flags เลย 5555 พรุ่งนี้มาขี่อีกนะแม่ ส่วนไอ้ตัวเล็ก Fun! horsie fun, e-le-fan not fun ! 555

วันก่อนไปซื้อของกินของใช้เล็กน้อย แม่ได้กางเกงอุ่นๆ ราคาถูกมา 2 ตัว ส่วนลูกๆ ซื้อเสื้อผ้าอุ่นๆ sweat shirt & pants ให้เพิ่มคนละ 3 เซ็ทแล้วเมื่อหลายวันก่อน โตกันเร็วมาก เสื้อผ้าหน้าหนาวเมื่อหนาวก่อน อีรอมใส่ไม่ได้แล้วทั้งสั้นทั้งเต่งตึงตูมเหมือนจะแตก 5555 ส่วนของไอ้ตี้ก็ใส่ไม่ได้แล้ว จริงๆ ใส่อยู่บ้านได้แหละ แต่มันสั้นๆ เต่อๆ ไป-ซึ่งก็ดูน่ารักอีกแบบ มันไม่อ้วนขึ้น ได้แต่สูงขึ้น ซื้อโน่นซื้อนี่ ลืมถุงเท้าลูก ก็เลยไปลากถุงเท้ามาให้มัน 2 แพ๊ค เจ็บใจน่าจะลากมาซัก 4 แพ๊ค ตอนแรกกะว่าให้ใส่ของเก่าปนๆ กันไป พอเอาของเก่ามาให้มันใส่ 55555 กะจิ๋วหลิว น่ารักน่าเอ็นดู ใส่ไม่ได้ซะแระ 5555 เห็นกันทั้งวันทุกวัน ไม่รู้หรอกว่าลูกสูงใหญ่ขึ้นมากแค่ไหน มันเป็นเบบี๋เล็กๆ ในสายตาแม่เสมอเลย อีรอมก็เหมือนกัน คิดถึงวันทีไรนึกถึงแต่เด็กหญิงอายุซัก 7-8 ขวบ แต่จริงๆ มันกระบือถึกใหญ่มากๆ Oh…. they’re my sweet little Kong & Chimp!

อันนี้คือประสบการณ์เอาตลับหมึกไปใช้บริการเติมหมึกที่ Walgreens มันก็โอเคนะ แค่ 1 ชั่วโมง (แต่ไม่ได้รอหรอก บอกเค้าไปว่าจะมารับในวันรุ่งขึ้น ขังคิงคองกับชิมแพนซีไว้ในรถ อิแม่มันวิ่งปรู้ดเข้า ปร๊าดออก ทุกธุระต้องทำอย่างรีบด่วน ขนลูกลงไปด้วย โอ้ยยย..เรื่องเยอะ) เค้าอธิบายว่า พอเค้าเติมหมึกเสร็จแล้ว ต้องเอาไปเข้าเครื่องทดลองว่าใช้การได้เราถึงจ่ายตังค์ (ไอ้แถบๆ กระดาษนั่นแหละ ที่เค้าใช้กับเครื่องทดลอง) มาถึงบ้านลองเอาไอ้ตลับที่ใช้อยู่ในเครื่องออก แล้วเอาไอ้พวกนี้ใส่แทน ก็โอเคเลยแหละ คิดไปคิดมาชักงง ไม่รู้ว่าคุ้มมั๊ย เพราะค่าบริการอันละ ($12.50 x 2) +TAX = $28.25 จำไม่ได้ว่าตอนซื้อแบบใหม่เอี่ยมกล่องคู่ทุกครั้งนั่นจ่ายไปเท่าไหร่ เอาเป็นว่า….อย่าคิดมากเลยดีกว่าเน๊าะ ถือว่าจัดการธุระเล็กๆ เสร็จไปเรื่องนึง วันๆ ดูเหมือนไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน Running errands with a toddler is about as easy as herding cats. (Herding cats may refer to: A saying that refers to a task that is extremely difficult or impossible to do, due to one or more variables being in flux and uncontrollable. แปลให้ด้วยเลย …. ตามประสาคนน่ารักและมีน้ำใจ 5555)

Life is short and so is money.