Annual Physical Check-Up

จริงๆ เริ่มไปหาหมอตั้งแต่ปลายๆ กุมภาฯ แล้วแหละ เพราะตอนนั้นรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว นอกเหนือไปจากอ้วนใหญ่ยักษ์แล้ว ก็นอนไม่ค่อยหลับ difficulty sleeping, tired of being tired, constantly thirsty and craving for sweets. พอไปหาหมอ ก็พอดีกับถึงเวลาต้องเช็คอัพประจำปี คุณหมอดำปื้ดก็ส่งต่อให้ไปที่ศูนย์… เพื่อไปเจาะเลือดและเก็บฉี่ไปตรวจ แล้วเค้าก็จะส่งผลกลับมาที่โรงบาล

หมอพูดอะไรก็ “เชื่อง” แหละ ทำตามอย่างว่าง่าย พอวันนี้ไปตรวจจริง (5555 มีเผาจริง เผาหลอก 555 เพราะหมอด๊ำดำเธอแค่สกรีนหยาบๆ แล้วก็จ่ายยานอนหลับให้ไปซื้อหามาแด๊ก พอกินเข้าไปหลับเป็นตาย ง่วง drowsy ไปอีก 18 ชั่วโมง ม่ายหวาย ม่ายชอบ กินไปคืนเดียว เลิกรากัน) หมอวันนี้เป็นป้อจาย brunette ตาสีฟ้า….ซะ หลอปานกลาง ได้คะแนนความเป็นหมอบวกเข้าไปอีก เลยหล่อโคตรๆ ชื่อ บักคาน Karl 555 ตรวจถี่ยิบ แหกหูแหกตา เกาขี้กลากดูอย่างทั่วถึง ยืน นั่ง ก้ม เงย บิด ซ้าย ขวา หน้า หลัง ดั๊นไม่ให้วิดพื้นกระโดตบซะด้วยเลย 555 แต่ให้เลิกคิ้ว หลิ่วตา เป่าปาก แก้มป่อง ซ้ายทีขวาที แล้วก็บอกว่า ริ้วรอยร่องลึกบนหนังหน้ายังไม่มี - ดีใจกี๊สๆ เย้… แต่ สิว ฝ้า กระ ตรึม 5555

พอพี่แก “เฉลย” ผลเลือด ผลฉี่ ให้แซบบบ…. ก็จุกเลย 5555

ฉี่เหมือนจะเป็น UTI - Urinary tract infection หรือ ท่อทางเดินปัสสวะ (ปัดสวะ) อักเสบ ถามอยู่นั่น ฉี่ถี่บ่อย เจ็บปวด หรือสีสันสวยงามปกติหรือไม่ คำตอบก็คือ ปั๊กกะติ๊ดีค่า อีหมอก็ทำสีหน้ากังวล เพราะผลออกมาไม่ค่อยดี เลยแย๊บๆ ไปนิดว่า ตอนไปเก็บฉี่น่ะ เพิงหมด ปจด. มีผลอ๊ะป่าวคะคุณหมอขา… ก็เลยบอก it could be…blah blah จบเรื่องฉี่ซะที

เลือด เลือด ข้าต้องการเลือด…ไม่ได้เป็นปอบผีฟ้าหรอก แต่ เสือกเป็น Anemic - Iron deficiency anemia มะเล็ดเกล็ดเลือดแดงต๊ำต่ำ หมอคานเลยบอกให้ไปหาเก็บเศษเหล็กกิน 555 ถ้าไม่สะดวกก็ให้ไปซื้อ ธาตุเหล็ก (Ferrous sulfate is used to treat iron deficiency anemia.) มารับทานซัก 6 เดือน พอฟังแล้วก็ สิ-ฮาก-เด้อ ยาเชี่ยนี่ กินแล้วอยากอ้วกแตก มันระคายเคืองกระเพาะอาหาร แล้วห้ามกินยานี้กับผลิตภัณฑ์นม รู้ดีรู้จริง เพราะเป็นคนที่โลหิตจาง (ต่ำ) อยู่เรื่อยๆ on & off มาตลอด แล้วโรคทรัพย์จาง-รักษาได้ป่าว หมอคาน

ผลเลือดที่อยากรู้มากๆ อีกอัน ก็ออกมาให้สมหวัง คือ เบาหวาน จ้า เบาหวาน เลขที่ออออกกกกก….126 หลัง fasting is no good… เลยต้องมีการไปเจาะเลือดตรวจละเอียดมากกกก…อีกครั้ง ว่า ต้องกลับมากินยากดเบาหวานหรือปล่าว เซ็งว่ะ

ผลอีกอันที่รู้อยู่แก่ใจ คือ ไขมันในเลือดสูงแบบน่าห่วง ถึงไม่สูงปี๊ด แต่ผลคลอเรสเตอรอล และ ไตรกลีเซอร์ไรด์ (Cholesterol, LDL, HDL, and Triglycerides) ก็ดูไม่ค่อยดี หมอคาร์ลบอกว่าน่าจะควบคุมได้เองยังจะไม่จ่ายยาให้ แต่ไม่บอกตัวเลขมา-ให้หมออู๋ได้วิเคราะห์เองบ้าง กลัวแย่งอาชีพ 555 แต่สั่งงด ลด ละ เลิกอาหารมัน กิน fish oil เพิ่มด้วย และ ออกกำลังกายมั่ง…อีอ้วน 555 แต่พอเราบ่น..อิชั้นอ้วนจะตายห่าแล้วหมอ พี่คาร์ลก็บอก โน๊ โน่ ยู ลุ๊ค เกรท….กรูเนี่ยนะ Great หรือ Great Dane กันแน่วะ

ท้ายสุด สุดท้าย คือ โรคขี้เรื้อน 5555 Psoriasis พี่คาร์ลก็ เปิดผม หัว หู เกาขี้กลากดูใหญ่ 555 ขอดู ข้อศอก หัวเข่า (ไม่ขอดูหัวหน่าว 555) และตาตุ่ม แล้วก็บอกดูดีนี่ under control ควบคุมได้ (ห่า) ไรวะ คัน เกา หิมะร่วง น่ารังเกยจ ทั้งปีทั้งชาติ ทำหน้าเซ้งตดให้หมอดู แกหลงกลก็เลยเขียนใบสั่ง OLUX Foam ให้ 5555 ตานี้ก็ไม่ต้องไปหา Dr. Hoffmann 555 แพงอิ๊บอ๋ายเลยแหละ Dermatologist คนนี้แพงมาก คลีนิคเธอหรูมาก เหมือนไปเที่ยวภัตาคารญี่ปุ่นหรูๆ งามโพด เข้าไปแล้วหนาวเลย บรรยากาศสูบเลือดมากๆ ยิ่งไปนั่งรอแล้วมองคนไข้คนอื่นๆ แล้ว belittling เหลือเกิน แค่ที่ลานจอดรถก็ทุเรศมากๆ โตต้าเน่าๆ ฝุ่นเขรอะของอิชั้นดูโดดเด่นเลยแหละ เพราะเค้าขับกันแต่รถพื้นๆ กัน พวก เล็กสัตว์ แจ๊คกว่า เมอเซดีส บีมเม่อร์ 5555 แถมเอี่ยมอ่องส่องแสงกันซะด้วย อยากจะไปจอดอีก 3 บล๊อคแล้วเดินไปเลย 555 สรุปไม่ไปหาแม่นางแคธลีน ฮ๊อฟแมนน์ อีกแล้ว 555 แล้วเธอก็ไม่ค่อยยอมให้ฟาร์มาซีโทรไปรีฟิลใบสั่งยาด้วย ชอบฝากบอกผ่านไปให้เพเชี่ยนแวะมาตรวจดูดีฝ่า เชอะ บิลๆๆ แอนด์ อะนัตเต้อบิล รู้ทันหรอกจ้า

รูปนี้ตั้งแต่เดือนก่อน ไอ้ตี้อาละวาดในรถ ผมยังยาวทั้งพี่ทั้งน้อง

ก่อนที่จะร่ำลาหมอคาน หรือ พี่คาร์ล ก็บอกให้ทำนัดให้บุตรธิดามาเช็คอัพซะด้วยเที่ยวหน้า เพราะไอ้ก๊อตตี้ดูเหมือน allergy คุกคามมัน ขอบตาแดงๆ แล้วจะรีเฟอร์ไปให้พบกับ Speech Therapist ด้วย ส่วนอีมี่ดูแข็งแรงกระบือถึกดี แต่ก็มาเช็คๆ ให้เสร็จๆ ซะ แล้วคุณแม่อย่าลืมไปแวะให้แดร๊กคูล่าเจาะเลือดด้วยนะกั๊บ

ลืมบอกไปว่าวันี้ไม่ได้ไปกับไอ้ตี้ ตัว-ตัว หรอก เพราะเมื่อวันจันทร์ โทรไปบอกรพ. ว่า ไปตอน 9 โมงครึ่งไม่ได้ อยากไปตอนบ่าย เสียงตามสายบอกว่า โอเค พอวันนี้ก็เลยไปรอรับอีมี่ที่สีแยก แล้วก็บึ่งไปซื้อแม๊ดโดเน่า ให้ลูกๆ กินในรถ พอไปถึงก็เอาไอ้ตี้ออกจากรถเอามันมัดติดไว้กับรถเข็นแบบ Dr. Hannibal Lecter เลย 555 มันเลยไม่ได้ออกมาอาละวาด น่าฉงฉานมากๆ พอพยาบาลเข้ามาวัดความดันแม่…ไอ้ตี้ร้องไห้น้ำตาไหลพราก กลัวแม่ตาย ๆๆๆ พอพยาบาลนั่งซักประวัติ กินยาไรอยู่ แพ้ยาไร บลาๆๆๆ มาถึงมีลูกกี่คน เค้าหันไปมองลูกๆ ของอิชั้นแล้วก็กรอกฟอร์มไปว่า 2 boys 555 อีมี่เห็นแล้วโกรธ แม่เลยติติงไปว่า 1 หญิง 1 ชาย ค่า เค้าก็ขอโทษขอโพยใหญ่ แล้วก็บอกว่าผมเผ้าท่าทางเหมือนบอยมากๆ ขอโทษนะคะ 5555

วันนี้ไม่ต้องรอนานมาก ไปถึงโรงบาลเกือบ บ่าย 2 ออกมาตอน 3 โมงครึ่ง รวดเร็วเกินคาดมากๆ เลยแวะเอาอีมี่ไปโยนที่โรงเรียนให้ซ้อมซอฟท์บอล แล้วขับรถไปซื้อขนมน้ำดื่มมานั่งรอลูกในรถจะได้กลับบ้านพร้อมๆ กัน ตอนอีมี่ลงรถแล้วแม่ออกรถ ไอ้ตี้ ชักดิ้นชักงอ หวีดร้องจะไปหาพี่มันใหญ่ พอซื้อเป๊บซี่ให้แด๊ก…หายโมโหเป็นปริดทิ้ง พอถึงบ้านถามอีมี่หิวป่าว จะอบแซลม่อนให้กิน จะกินป่าว ทำเงียบๆ ไม่สน ห่วงเล่นเกมส์ เลยถามไปอีก จะกิน Salmonella (ไข้รากสาด) หรือปล่าว มันรีบตอบรำคาญตัดมาว่า YES Mom! กร๊ากกก…. จะไปคุ้ยขยะทำให้มันกินดีมั๊ยเนี่ย 5555