First Time on Amtrak

เป็นเฟิร์สท์ของอิชั้นกับก๊อตตี้เท่านั้นค่ะ (อีหนูดีเค้าเคยมีประสบการณ์แล้ว นั่งขึ้นล่องไปพักร้อนกับน้าจินที่ซานฟราน 3 วีคเมื่อหน้าร้อนปีก่อน) คือเมื่อวาน เซ็งๆ เบื่อๆ ไม่รู้จะทำอะไรกัน ร้อนตับแหกอีกเพราะ Heat Wave ฟาดเข้าไปตั้ง 106 เอฟ โน่นเลยค่ะ เก็บข้าวของก็ไม่อยากเก็บ ไปเยี่ยมแม่ผัวก็ไม่อยากไปกัน 5555 พ่อบ้านเลยวางแผน (ลับๆ) สะไพ้ลูกๆ ซะหน่อย พอรอมมี่กลับจากโรงเรียนก็บอกลูก เร็วๆ ต้องไปเยี่ยมแกรนม่า (ย่า) รอมมี่ก็ทำหน้าเซ็งเชียว พอขึ้นรถกันได้ก็หลับทั้ง 2 ตัว พอไปถึง train depot ที่เฟะโน่ ปลุกอีมี่ขึ้นมาก่อน ลูก..แบบ…เอ๋อๆ อะไรว้าาาา… ใครจะไปไหนวะ พอหลอกว่าแม่พาน้องมาขึ้นรถไฟไปเที่ยว แต่ให้หนูดีนั่งรถไปเป็นเพื่อนพ่อ ขับไปรับแม่กับน้องที่เมอเซ๊ด หน้าหักทันที 555 ส่วนก๊อตตี้พอตื่นลืมตามาเห็นรถไฟ อึ้งกิมกี่ไปเลย Up Close & Personal ไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ ใกล้ๆ ขนาดนี้ 555 พ่อบ้านมันไปซื้อตั๋ว Fresno – Merced วันเวย์ 3 คนแม่ลูก $34 รถออก 5.45 ไปถึงที่หมาย 6.35 วันนั้นเวลาเป๊ะๆ ทั้งตอนออกจากเฟะโน่และตอนถึงที่หมาย พอรถขบวนของเรามาถึง.. แม่ลูกก็ตูดแป้นขึ้นไปหาที่นั่งกันแบบฉับๆ คนไม่เยอะเพราะเป็นวันจันทร์ พ่อบ้านก็ตูดแป้นเช่นกัน รีบขับรถไปเมอเซ๊ด

ก๊อตตี้ตื่นเต้นตลอดทาง พูดแจ้วๆๆๆๆ ไม่หยุด (แจ้วๆ ที่ว่าน่ะ ซ้ำๆ ซากๆ ของมันแหละ ยังไม่มีคำใหม่) Choo Choo ไปตลอดทาง อ้อ คนขายตั๋วเค้าเห็นมันตื่นเต้นมาก เลยแจกหมวกกระดาษมาให้ทั้ง 2 ตัว พอไปนั่งรอรถไฟ คนเดินผ่านไปมาแบบ ตะลึง ไม่เคยเห็น มีหมวกแบบนี้แจกเด็กด้วยเหรอวะ ส่วนไอ้คนที่มีเด็กก็ริษยารีบไปขอมาเลยเชียว 555

ระหว่างทางผ่านทุ่งกุลามาเดร่า แห้งแก่กมาก จะถ่ายสถานีรถไฟประเทศมาเดร่าให้ดู ก็ถ่ายออกมาได้ไม่ดี เดี๋ยววันหลังขับรถไปถ่ายมาให้ดูแบบจะๆ ว่ากันดารขนาดไหน 555 ที่วงสีแดงไว้คือตรงที่เราแม่ลูกนั่งมาค่ะ ส่วนไอ้เวลานั่น กว่าจะนึกออกว่าน่าจะถ่ายรูปซะหน่อยก็เลยไปหลายนาทีแล้ว รถไปถึงปลายทางตรงเวลาเป๊ะๆ จริงๆ นะคะ ส่วนไอ้รถส้มๆ นั่นมาขนกระเป๋าเอาแจกให้พวกที่โหลดกระเป๋าไว้

อันนี้แปะรูปไอ้ Mister Conductor ตัวจริง มาให้ดูด้วย และที่เหลือเชื่อคือ พอเราก้าวเท้าลงจากรถไฟ แด้ดดี้ก็ก้าวเท้าออกมาจากรถเลยเหมือนกัน แบบ เป๊ะๆ ไปหมด สะใจดีค่ะ ทีแรกยังนึกว่าต้องเข้าไปนั่งรอในตัวตึกของสถานีอีกพักนึงแน่ๆ กว่าพ่อบ้านมันจะมาถึง แสดงว่าอีพ่อบ้านสปีดดี้ 555 แล้วก็พากันไปกินอาหารไทยกัน อิชั้นสั่งจานในรูปนั่น รอมมี่เริ่มกินเผ็ดได้นิดหน่อย..สั่งรวมมิตรทะเลผัดพริกเผา พ่อบ้านสั่งผัดไทย สลัดจานใหญ่ จบด้วยข้าวเหนียวมะม่วง ร้านนี้น่าจะเป็นคนลาว แต่ทำอาหารไทยได้โอเคทีเดียว หวานเด็ดขาดเหมือนร้านอาหารลาว (แต่บอกว่าเป็นไทย) ทั่วๆ ไป ร้านคนไทยแท้ๆ ก็เถอะ ไม่รู้จะหวานไปถึงไหนกัน กรูน่ะหวานมากพอแล้ว 555 จนเป็นเพลาหวาน เอ้ย เบาหวาน ก่อนกลับมาเดร่า ก็แวะไปมอลล์เล็กๆ ในเมอเซ๊ด พาลูกไปกินไอติมกัน แล้วก็บึ่งรถกลับบ้าน จบไปอีกวันนึงค่ะ

Another One Fine Day for Our Family …