Thursday, July 29, 2010

Hello Again!

♥♥♪♫♪♫♥♥ …สบายดีรึเปล่า ข่าวคราวไม่เคยรู้ สืบดูเธอไม่อยู่ แอบดูแวะมองหา

หายไปเลย ไม่เคยหวนคืนมา หายไปเลย หายไปนาน กับกาลเวลา... ♥♥♪♫♪♫♥♥

page-549สิงโตทะเล..สัญลักษณ์ของ Pier 39 กับรูปวุ่นๆ ของครอบครัวเรา

ร้องเพลงมาเลย 555 ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ไม่มีอะไรวุ่นวายเพราะหนูดีปิดเทอมใหญ่ ตอนนี้ก็เตรียมไปสมัครเข้าโรงเรียนใหม่เพราะต้องขึ้นเกรด 7 คราวนี้ก็เป็นมิดเดิ้ลสคูลซึ่งจะมีแค่ 2 ชั้นเรียน คือ เกรด 7 กับเกรด 8 จากนั้นก็ไปเป็นเฟรชชี่เกรด 9 ที่ไฮสคูลจนจบเกรด 12 ส่วนไอ้ตัวเล็กก็ตั้งใจกันว่าจะให้เข้าพรีสคูล ป. ขี้ไก่ ตอนเปิดเทอมนี้เหมือนกัน (เปิดเทอมประมาณกลางๆ เดือนสิงหา) แต่ถ้าการเงินดูไม่เข้าทีก็เกลือกกลิ้งอยู่กับแม่ที่บ้านไปก่อน เพราะอิแม่มันก็ยังไม่มีงานการอะไรทำ แล้วค่าเล่าเรียพรีสคูลนั่นก็ไม่ใช่น้อย ที่แอบสืบๆ ดูเพื่อทำไฟแนนเชี่ยลแพลนนิ่ง 555 (ดูเป็นเรื่องเป็นราวมั๊ยคะคุณๆ 555) แพงไม่ใช่เล่น ประมาณ 40 – 45 เหรียญต่อวัน แถมไม่ได้มีโปรแกรมพิเศษเริ่ดเลอให้เลือก ก็แค่ส่งไปเล่นๆ เรียนๆ กินๆ นอนๆ curriculum เหมือนๆ กันหมดแหละ พูดเรื่องเงินๆ ทองๆ แล้วปวดเฮด เพราะข่าวเรื่องการงานของคุณซะมีหลังๆ มานี้ดูสยองๆ ยังไงพิกล ไม่มีโอทีแล้ว ยังมาขู่ๆ อีกว่าจะปิดโรงงาน ครอบครัวเราเลยดูอัตคัตขัดสนเหลือเกินช่วงนี้ โอย...หิววววว.... แต่ตัวอ้วนตุ๊บ 555 จนแล้วมักจะหิว ใช่ปล่าว 555 theory นี้ classic มาก เชื่ออิชั้นเหอะ

page-550ลูกๆ สนุกสนานกับกิจกรรมหลายอย่างที่อะควาเรียม หนูดีจับปลากระเบน ฯลฯ แต่สก๊อตตี้ แหยง…ไม่อาาว..ดีกว่า

เดือนกะดั๊กกะดาคมเนี่ยเป็นเดือนเกิดของอิชั้นเอง พ่อๆ ลูกๆ ก็วางแผนจะทำอะไรสะไพ้ ซาพ้ายยย... ให้อิคุณแม่ตามปกติเหมือนทุกปี อิชั้นเป็นคนไม่ให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองเลยแต่ไหนแต่ไรมา (วันตาย...ไม่แน่..ถ้ารู้ล่วงหน้า จะวางแผนให้เริ่ดเชียว) บางปีเผลอลืมๆ ไปด้วย จะอะไรนักหนากับการแก่ลงไปอีกหนึ่งปื ส่วนวันเกิดคนรักใคร่ชอบพอกันและคนในครอบครัว-อิชั้นจะพยายามไม่ลืม หากทำอะไรไม่ได้มาก แค่โทรอวยพรหรือส่งการ์ดก็ยังดีใช่ปล่าว จริงๆ อยากให้บ้านที่ดิน รถหรู โคตรเพชร กับทุกคนแหละ รอให้อิชั้นถูกล๊อตโต้ก่อนนะเค๊อะ 555

page-545เจ้าอุโมงค์ในตู้ปลามีอยู่ 2 หรือ 3 อัน สก๊อตตี้ เห็นปุ๊บมุดเข้าไปปั๊บ ไม่สนว่าใครอยู่ในนั้น

สาวๆ ที่อยู่ก่อนโดนหนุ่มน้อยตี้เบียดเข้าไป ครอบครัวของสาวๆ ขำกันกลิ้งเลย

เมื่อต้นเดือนครอบครัวของเราพากันไปซานฟรานซิสโก (1 ในหลายแผนของพ่อบ้าน) ก็ไปกันแบบเหี่ยวๆ แห้งๆ เป็นทริปประหยัด 555 ทัวร์ชั้นประหยัด 555 อิซะมีจองโรงแรมแบบ ซะพ้ายยย.... อย่างแรง ใกล้ยูเนี่ยสแควร์ ใกล้ร้านก๋วยเตี๋ยวไทยที่อิชั้นโปรด..แบบเดินปรู้ด..เดียวก็ถึง หยุดเลย หยุด ไม่ใช่ฮิลตั้นตรงนั้นหรอก ไม่ใช่ ห้าดาวอย่างที่คุณๆ คิด โรงแรมที่ว่าเนี่ยเรียกว่าไม่มีดาวเลยมั๊ง 555 ห้องนอนกระจิ๊ดนึง มี 2 ควีนเบด จะเดินเข้าห้องน้ำห้องท่าต้องเดินเบี่ยงๆ เอี้ยวๆ หลบตู้โทรทัศน์ ไอ้ตี้เอนจอยมากกว่าใครกระโดดไปมาระหว่าง 2 เตียง กระเด้งกระดอนซะจนแม่อยากตาย กลัวมันจะพลาดหล่นออกนอกหน้าต่างไปที่ถนนซะ อยู่ชั้น 6 ด้วยนา...คิดแล้วหวาดเสียวเน๊าะ แล้วไม่มีที่จอดรถด้วย ต้องใช้บริการ valet parking ทุกครั้ง ค่าบริการแพงแล้ว (15 เหรียญ) ก็ยังต้องทิปไอ้คนที่มารับรถ-เอารถมาให้ทีละ 5 เหรียญ เมืองใหญ่ๆ ยุ่งเหยิงแบบนั้นทิปทีละเหรียญได้ป่าววะ...อยากรู้ พวกเราเลยเดินมากหน่อย-วนอยู่แถวๆ นั้น ไม่อยากเอารถไปไหน 555 งกไงคะ สรุปได้ว่าเราเสียค่าจอดรถ+ทิป เกือบ 200 เหรียญได้ (แพงกว่าค่าโรงแรมอี๊กกกก...) 100 นึงน่ะหมดไปกะไอ้บริการ วาเล่ย์พาร์กกิ้ง+ทิป อีก 100 นึง หมดไปกะค่าจอดรถอะราวน์ทาวน์ แค่ 2 วัน 1 คืนที่ซานฟรานนะนั่น แหงะ เสียดายตังค์เน๊าะ

page-551หนูดีกับรูปด่วนๆ หน้าร้านเครป… เห็นบ่นคิดถึงแม่จ๋า เพราะหน้าบ้านแม่จ๋ามีร้านเครปดังระดับคับกรุง 555

ไม่อยากบ่นเรื่องโรงแรมละกัน ต้องบอกว่าปลื้มและขอบคุณในเจตนาดีและความตั้งใจของคุณผัวละกัน Thought that count! แต่ทำไม๊...ทำไม..ไม่จองโรงแรมที่เคยไปพักเป็นประจำทุกครั้งที่ไปซานฟรานฯ ถูกกว่า ดีกว่าเป็นไหนๆ ซอรี่..ไม่บ่น ไม่บ่น..จบ

page-552ม้าหมุนอันนี้หนูดีนั่งมาตั้งแต่ตัวจิ๊ดนึง มากี่ครั้งต้องก็ต้องแวะมาใช้บริการทุกที คราวนี้ไม่เอ็นจอยเหมือนก่อน อาจเป็นเพราะโตแล้ว

และบีซี่เท๊กซ์มือถือถึงเพื่อนๆ ทุก 10 วินาที ขี่ม้าหมุนอยู่..ก็ไม่มีหยุด เท๊กซ์มันเข้าไป พ่อแม่ด่าก็..ก็แอบๆ เท๊กซ์ เฮ้อ..

ทริปนี้อะไรๆ เปลี่ยนไปเยอะ หมายถึงรูทีนของครอบครัวของเราที่เปลี่ยนไป ปกติคุณพ่อบ้านจะเป็นสารถีมากกว่า 80% ของระยะทางทั้งหมด แต่คราวนี้...อีแด้ดดี้ง่วงนอนเพียงแค่ออกจากบ้านไม่ถึง 50 ไมล์ แวะเติมน้ำมันแล้วขอให้อิชั้นขับรถ..แล้วก็หลับคร่อกยาวไปถึง Bay Bridge (San Francisco-Oakland Bay Bridge) ทีเดียว อิชั้นก็ตาไม่ดี เล็งแล้วเล็งอีกไอ้ช่องจ่ายตังค์เนี่ย เลนไหนวะ carpool เลนไหนเงินสด นานปีทีหนถึงจะผ่านไปใช้บริการของเค้านิ ปลุกอิก๊อตให้ช่วยดู ลูกผัวก็ โน่ๆๆๆ..เลนโน้น โน่ๆๆๆ เลนนี้ (บ้านนอกเข้ากรุง ..สาธร ดอนเจดีย์ ของจริงเลยนะ..ครอบครัวของอิชั้น) ยักไปย้ายมามากก็ไม่ได้ รถเยอะแยะ สุดท้ายหลุดเข้าไปเลนที่มันบอกว่า เงินสดหรือ FasTrak ก็ไหลๆ ตามเค้าไปเรื่อยๆ พอเห็นตู้เก็บตังค์..เอ๊ะ ไหง ไม่มีมะนุดอยู่ในตู้ ตายแน่กรู ทำไงดี ชะแว๊บออกไปเลนอื่นก็ไม่ได้แล้วสิ มันก็เหมือนด่านทางด่วนเมืองไทยแหละ แต่เค้าไม่มีไม้กั้น ก็ชะลอตามคันหน้าผ่านไป แล้วก็รอฟังเสียงหวอตำรวจที่จะตามมาจิกกะโหลกพร้อมกับแจกใบสั่งให้เป็นของชำร่วย เพราะเคยเห็นพี่ตำรวจไล่กวดรถที่ไม่จ่ายตังค์ตรงด่านนี้มาก่อนไง ก็ได้แต่คิดว่า ตากรูแล้ว แงๆๆๆ แต่เงียบเชียวไม่มีไอ้หัวปิงปองตามมา ก็ขับต่อไปสบายใจเฉิ่บ..รอดแล้วกรู โชคดีวุ๊ย 555 ขับไปจนถึงโรงแรม ไปเที่ยวไปกินกันตามปกติ

page-541รูปชุดนี้ไม่มีคำบรรยาย ดูกันเอาเอง อยากจะบอกว่าฝีมือถ่ายรูปของอิชั้น “ห่วย” ลงเรื่อยๆ 555

เที่ยวนี้พาลูกไปอะควาเรี่ยมเพราะไอ้ตี้ไม่เคยไป ไปเซิ้งกันที่ Pier 39 กัน 3 รอบภายใน 2 วัน (บ้าเน๊าะ) ดูซีไลอ้อน (จริงๆ ดูแม่นอนอืดที่บ้านก็ได้นี่นา) กินขนมจุบๆ จิบกันเรื่อยไป เจอแผงขายผลไม้สีสันสวยงามมากมาย ผลไม้เค้าคัดมาแบบเกรด เอ เอ เอ ซุปเป้อร์เอ เลยมั้ง งามจริงๆ บิงเชอรี่แดงเป่งทุกลูก อยากลากมาหม่ำจริงๆ เห็นคนมุงซื้อกัน คนละหยิบมือ ใสถุงเดินกินกัน ถุงบักเอ้ก...มีเชอรี่กลิ้งไปมาคนละไม่กี่ลูก ยังนึกอีพวกนี้กระจอก ซื้อกันคนละ 7-8 ลูก จะพอยาขี้ฟันอะไร เดี๋ยวแม่จะซื้อให้ตะลึงพรึงเพริดกันเลย คว้าถุงมับเตรียมจะเดินไปเลือกอย่างพินิจพิเคราะห์เชียว พอดีเห็นคนขายยืนอยู่ใกล้ เลยถามไปว่า..เรดเชอรี่ปอนด์ละเท่าไหร่ พี่แกตอบมาว่า เทน นายตี้นาย แมมมมมม..... เหอ หา อื้อ อ้า... $10.99 อิชั้นเฟี้ยงถุงลงที่แผงเชอรี่ทันที แล้วพึมพำในใจบอกตัวเองว่า เก็บไว้ให้คุณบิดาเมิงรับทานเหอะ 5555 จะบ้าเรอะ แถวบ้านอิชั้นปอนด์ละ $3.99 ก็แพงโหด-ทดไม่รับทานแล้ว รอมันถูกๆ ปอนด์ละ $1.99 ค่อยไปหาบมา จริงๆ มันก็เป็นเรื่องของการตลาดและการพาณิชย์นั่นแหละ สินค้าคุณภาพดี ขายในจุดท่องเที่ยว ค่าเช่าที่แพง ฯลฯ นอนเฝ้าแผงก็ได้ขาย ไม่ต้องออกมาร้องแหกปากชวนเชิญ มิน่าเล่าถึงเห็นคนซื้อหันแค่คนละหยิบมือ 5555 ทดไม่เคยกินที่ละ 5 ลูก 10 ลูกไง เคยแต่ฟาดที่ละกระจาด 555 เมียชูชกมากเกิด 555 หรือแม่ชูชกหว่า 555

page-542 ด้านนอกของท่าเรือ 39 ตรงที่ไปดูสิงโตทะเล และรูปหนูดีที่แม่พยายาม “stitch” ให้เนียนอย่างสุดความสามรถ

เพื่อให้เห็นสกายไลน์ของเมืองซานฟรานด้สนติดทะเล ดูกันเอาเถิ้ดดด ทำได้แค่เนี้ยะ

คืนนั้นเราแวะไปกิน “ฉะพิโน่” อิตาเลี่ยนซีฟู้ด์ซุปร้านโปรดของอิชั้น เดินเตร็ดเตร่ริมถนนแถวท่าเรือ กินไอติม อากาศหนาว ลมแรง ชุ่มชื่นฉ่ำใจเป็นยิ่งนัก เพราะเราหนีไปจาก 100 กว่าองศา ไปเจอ 50 กว่าองศา มันชื่นใจจริงๆ นะ เหมือนย้อนกลับเมื่อ 4-5 เดือนก่อนเมื่อครั้งที่บ้านเรายังหนาวเหน็บเกือบติดลบ รู้สึกเหมือนออกจากเตาอบโดดเข้าไปในช่องฟรีซ ซานฟรานจะอากาศเย็นเกือบตลอดปี เพราะตั้งอยู่ริมทะเล แล้วทะเลแถวนี้เป็นกระแสน้ำเย็น พอกลับโรงแรมก็นอนดูทีวีกันอย่างเอาเป็นเอาตาย-อย่างกับที่บ้านเราไม่มีทีวี 555

page-543Kids in a Candy Shop 555 วุ่นวายกะจองอแง จะเอาโน่นนี่กัน ปวดกบาลจริงๆ 555

ตื่นเช้าเราก็ไปกินอาหารร้านโปรด แล้วแวะที่เพียร์ 39 อีกหน่อยนึง 555 แล้วก็บึ่งไปแจแปนทาวน์ กินกันอีกรอบ แต่เป็นอาหารเบาๆ กาแฟ แซนวิช ซุป เค้ก หนูดีแทบคลั่งที่แจแปนทาวน์ เพราะเจอร้านซานริโอ้ใหญ่ยักษ์ (หนูดีแทบร้องไห้ตอนร้านซานริโอ้จิ๋วๆ ที่เฟสโน่ปิดตัวลง 555) แล้วยังร้านกุ๊กกิ๊กนิกแน๊กกิ๊ฟช้อปที่ขายข้าวของน่ารัก น่าใช้ น่ามีไว้ในครอบครองอีกนับสิบร้าน อิแม่เองก็เดินกลืนน้ำลายเอื๊อกๆ ไม่แพ้หนูดี (อิชั้นก็เป็นบิ๊กแฟนซานริโอ้ตัวใหญ่ยักษ์ และรักชอบของกุ๊กกิ๊กอย่างแรงถึงแม้ว่าจะแก่และอ้วนก็เหอะ 555) แม่ดันถังแตกเพราะไปช้อปซุบเป้อร์มาร์เก็ตจนหมดตัว คือร้าน Nijiya จริงๆ ตั้งใจไปลาก Swiss Roll มาเก็บไว้รับทานซักภูเขานึง ปรากฏว่าคว้าโน่นคว้านี่ ขนมขะต้มมาอีกเพียบ อย่างที่บอกทริปนี้เป็นทัวร์ชั้นกระจอก อุ๊ยไม่ใช่ ทัวร์ชั้นประหยดค่ะ 55555

page-544 ร้านผลไม่ที่เล่าให้ฟังง่ะ จริงๆ สีสันสวยมาก ตัดกันฉึบฉับ มีผลไม้หลากหลายมาก

แต่คนก็มุงเยอะมากด้วย ถ่ายรูปไม่สะดวก ได้มาเท่านี้เอง ส่วนไอ้ดอกไม้นั้น เห็นสวยดี เลยเอามาฝากค่ะ

ออกจากแจแปนทาวน์ก็ฮ่อกลับบ้านกัน เพราะขนมเต็มรถ เลยไม่อยากไปไหนกันอีก ก็กะว่าถึงบ้านค่ำๆ ไม่ดึกมาก ขากลับอิแด้ดดี้ก็เหมาขับคนเดียว จากนั้นเราก็อยู่โยงเฝ้าบ้านไม่อยากไปไหนกันเพราะอากาศร้อนเหลือเกิน จะมีก็แค่พาลูกไปว่ายน้ำที่ยิมอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง นอกนั้นก็นอนผึ่งแอร์ที่บ้านดูทีวี เล่นเกมส์วีอีอี.... กัน 555 คิดได้ไงวะกรู “วี.อี.อี” 555 ฉลาดล้ำทำได้หมด 555 เรียกว่า เปิดคอมพิวเต้อร์ ทีวี เกมส์ ทันทีเมื่อลืมตาตื่น จะปิดก็โน่นแหละ...เมื่อต้องเข้านอน ไอ้ 2 ตัวก็ตีกัน แย่งเล่นเกมส์ เจี๊ยวจ๊าวกะจองอแงกันตลอดวันยันตลอดคืน บ้านผีปอบนี่พระอาทิตย์ไม่ขึ้นก็ไม่นอนกันนะ โดนอิแด้ดดี้แขวะเรื่อยว่า...พวกนี้กลับมาจากเมืองไทยตั้งนานแล้วยังใช้เวลาเมืองไทยอยู่เลย 555+

page-546ที่แจแปนทาวน์ แม่กะหนูดีเดินน้ำลายยืด หนูดีมีพ๊อกเก๊ตมันนี่ 50 เหรียญ ก็หมดเกลี้ยงเลย ของแพงมาก

พ่อรู้งาน..กลัวเจ็บตัว กระเป๋าทะลุ พาไอ้ตัวเล็กหนีไปดูปลาค๊าร์ฟซะนี่

เมื่อไม่กี่วันมานี้ ทุกคนๆ ทำอะไรๆ วนไปมาในบ้านตามปกติ พอไปเปิดตู้จดหมายเป็นให้งง เพราะมีจดหมายรักถึงอิชั้นจาก Bay Area Toll Authority เปิดซองปุ๊บ จ๊ากกกก... จั่วหัวมาด้วยรูปถ่ายทะเบียนรถของอิชั้นมาอย่างชัดแจ๋วแจ่มแมวเชียว แม๊... ทำไม๊ ทำไม ไม่ถ่ายหน้าสวยๆ ของชั้นไปด้วย ฮึ่ม แล้วก็ร่ายมาเลย...ว่า เมื่อวันนั้น เวลานี้ แก แก แก ขับรถผ่านด่านเลขที่เท่านี้ แล้วไม่เจือกไม่จ่ายกะตังค์ อธิบายมาอีกว่าบัตรแฟสแทร๊กน่ะ ซื้อได้ที่นั่นที่นี่ หรือซื้ออนไลน์ได้ที่นี่นะ บลาๆๆๆๆๆ ยาวเลย เป็นว่าแกๆๆๆๆๆ ต้องเสียค่าปรับ+ค่าผ่านทาง $27.40 นะจ๊ะ ซึ่งจริงๆ ค่าผ่านทางสำหรับคาร์พูลน่ะแค่ $2.50 เอ๊งงงง... ค่ะ (ถ้าไม่คาร์พูลต้องเสีย 6 เหรียญเชียวนะ) อิชั้นก็เลยรีบทำการชำระหนี้สินที่ติดค้างกะเค้าซะในทันใด เจ็บใจจริงๆ 27.40 เนี่ย ขับวนไปมาได้หลายรอบเลยนะเนี่ย งานนี้เสียตังค์ เพราะโง่ เพราะเซ่อ หรือเพราะเป็นบ้านนอก …ถูกหมดทุกข้อ 5555 เอวัง..ด้วยประการชะนี้..นะโยม 555

page-547ขนมบางส่วนที่ได้มาจาก Nijiya Supermarket กินกันเพลินมาในรถเลยเชียว ถึงบ้านก็ตั้งหลักกินกันอีก

กว่าจะนึกออกว่าถ่ายรูปซะหน่อยก็เกือบหมดเกลี้ยงเลย

page-548ที่ห้อยโทรศัพท์ ปุกปุยสีดำ คูณซะมีซื้อให้ เพราะเห็นลูบๆ คลำๆ อยู่นาน 14.99 ยังไม่รวมภาษี

ส่วนแมวกวักสีดำในผลึกใสนั่น..หนูดีซื้อให้แม่ แล้วซื้อไอ้ตัวสตรอเบอรี่ปุ้มปุ้ยนั่นให้ตัวเอง ตอนนี้ก็ห้อยไอ้ตัวนี้อยู่

แล้วยังซื้อของกุ๊กกิ๊กมาอีกนิดหน่อย ตังค์หมดซะก่อน

Have a Nice Day Everyone..!!

OLL-07