วันนี้ผ่านไปด้วยดี หลังจากที่วันก่อนแย่จริงๆ จะออกไปรับลูก จึงได้พบว่ารถ “เจือก“ ยางแบนแต๋ 1 วง เซ็งๆๆๆๆๆ งง คิดไม่ออก สุดท้ายก็ค่อยคิดออก ว่าทำอะไรก่อนดี “แพนิค แอทแทร็ก“ อยู่เรื่อยเชียว โทรไปโรงเรียน ให้เค้าเอาลูกไปฝากที่เดย์แคร์ให้ก่อน โทรหาเมแกน (น้องปั๋ว) ให้ไปรับลูกให้หน่อย ปรากฏว่าเค้ายังอยู่ที่เมืองถัดไป ก็เกิดการโทรกันให้วุ่น-ว่าใครอยู่ใกล้และสามารถไปรับลูกได้เร็วที่สุด สุดท้ายไม่สามารถติดต่อใครได้ เมแกนมันก็เลยต้องมารีบกลับมารับลูกให้ พอมันมาถึงบ้านกัน จอนนี่ (แฟนของเมแกน) มาด้วย มันมาช่วยเปลี่ยนยางอะไหล่ (ยางโดนัทวงจิ๋ว) ให้ พอแยกย้ายกันไปก็รีบหอบลูกตาหูเหลือกไปร้านยาง ไปถึงก็..เอ้า…จัดการ นี่ๆๆๆๆ เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง ไส้กรอง ด้วยเลย พอปริ้นเต้อร์ ปริ้น แกรกๆๆๆ แมม เซ็นตรงนี้เลย แมมมมม…… คุ้ยหาเป๋าตังค์ใหญ่ หาไม่พบ ต้องขอโทษขออภัยเค้า ตังค์มิมี ลาละนะ แล้วก็ขับเคลื่อนยางโดนัทกลับบ้านไป เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่จ้าาาาา
กลับมาบ้าน เจอเป๋าตังค์ค่อยโล่งอกหน่อย เลยทำเนื้อทอดกระเทียมพริกไทยกับหุงข้าวเหนียวขุนลูกๆ และตัวเอง แล้วก็ไม่รู้เป็น “อ่า“ ไร นอนไม่หลับทั้งคืน ตีสามเลยแอบไปลากเนื้อกับข้าวเหนียวมาฟาดคนเดียวอีกรอบ แล้วก็ตาค้างจนเช้า เอารถพ่อมันไปส่งลูกที่โรงเรียน กลับถึงบ้านก็ไม่ง่วงอีก พยายามนอนให้หลับ ไอ้ก๊อตตี้ก็ปล้ำล้วงควักนมตลอดเวลา เลยไม่ต้องหลับ
พอบ่ายโมงก็เอารถออกไปจัดการต่างๆ ให้เสร็จ นั่งรอที่ร้านยางกะไอ้ลิงตัวเล็ก แทบคลั่งให้ได้ มันไม่อยู่เฉยเลย นอนก็ไม่ได้นอน วิ่งตามมันอีก น่าจะผอมน้อออออ…. พอบ่ายสองรถเสร็จ เลยไปใช้เน็ทที่ร้านโดนัทของเจนนี่ เพื่อนชาวเขมร โหลดรูปสำหรับรายงานให้ลูก จากนั้นก็ไปรับหนูดี แล้วก็ไปซื้อเบอริโต้ไปกินที่บ้าน
ถึงบ้านก็อบเค้กกล้วยหอม (จากกล่อง) ผัดกระหล่ำปลีใส่หมูให้ลูกกิน เบบี้มันก็กินนิดหน่อย เซ็งๆๆๆ ลูกกินยากจัง สู้แม่ก็ไม่ได้ ฟาดเรียบทุกอย่างที่ขวางหน้า ถึงหุ่นงามเช่นนี้ตลอดมา
มาดูไว้ท์บอร์ดหน้าตู้เย็นกัน นังหนูดีมันเขียนว่าแม่มัน แล้วพ่อมันก็มาแก้ แถมโดนพ่อโทรมาต่อว่าเรื่องชอบว่าแม่ และ ผลการเรียน เห็นหน้าจ๋อยๆ 5555 จากที่เคยเป็นเด็กเรียนดี เอ-รวด พอขึ้นปอสี่ ดูกันเอาเองเถอะค้าาาาาาา…..
No comments:
Post a Comment