Nothing’s New

สองสามวันมานี้บรรยากาศในบ้าน “มาคุ” มากๆ เหมือนอยู่กลางเมืองคาบูลหรือกรุงเบรุตก็ไม่ปาน ยิ๋งทดตาขวางเหมือนสุนัขเป็นโรคกลัวน้ำ อยากจะ “ขย้ำ” ลูกผัวทั้งวัน พูดจา หรือทำอะไรกันก็ไม่เข้าหูเข้าตากรรมการเอาซะเลย ไล่ให้ไสหัวพากันไปไหนๆ พ้นๆ ตาซะบ้าง ไอ้พ่อมันขนลูกขึ้นรถหนีไปบ้านอินลอว์ ไปต่อวอร์ลมาร์ท ไปไหนๆ กันอีกไม่รู้ พอ ท๊าดา…เปิดประตูโห่กันเข้ามา บ่น หิวๆๆๆๆๆ ต่อมปี๊ดอีแม่มันระเบิดอี๊กกกกกก……. แม่ม แหกกันไปถึงไหนๆ ไม่พากันกันไปแด๊กให้เสร็จเรียบร้อยก่อนกลับบ้าน เลยไล่พวกมันออกไปหาอะไรกินกันซะ ก่อนที่ระเบิดจะลง เห็นว่าแห่กันไปกินที่ Burger King แล้วแบกแตงโมลูกบักเอ้บกลับมาด้วย พอนั่งตูดไม่ทันเย็น อีก๊อตก็จุดประกายหมาบ้าอีก ม้าม่ะ ม้าม่ะ เมื่อไหร่จะผ่าแต่งโม ม้าม่ะ ม้าม่ะ เมื่อไหร่จะผ่าแตงโม พล่ามซ้ำซากอยู่นั่น เลย “ว๊าก” กลับไปว่า เดี๋ยวๆๆๆๆ รอแป๊บบบบบ…. กุจะไปเอามีดมาผ่าหัวมืงก่อนเลย ….. จ๊ากว๊ากยังไม่ทันจบ อิช้ันเจือกพ่น ก๊ากกกกกก….ออกมา เลยฮาแตกกันทั้งบ้าน บรรยากาศมาคุก็เลยหายวับไปกับตา ครอบครัวบ้าๆ บอๆ กลับเข้าสู่สภาพปกติ 5555

ป.ล. อิชั้นได้ขอโทษสมาชิกครอบครัวไปเรียบร้อยแล้วตอนแฟมิลี่มีตติ้งเมื่อวีคเอนด์ที่ผ่านมา สงกะสัยว่าโรคสาวแก่คุกคามมั๊ง หรือที่เรียกกันเป็นสากลว่า Menopause อ่านดีๆ ว่า Men-Oh-Pause หรือ หยุดเถิดผู้ชาย 555555