Saturday, July 11, 2009

ชื่อนั้น..สำคัญไฉน

หลังจากที่เงียบเชียบอยู่พักนึง อัพเดทซะหน่อยนะคะ ชีวิตของทดตอนนี้ก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรหวือหวา เบื่อๆ เซ็งๆ ตามปกติ ลูกเต้าไม่มีใครเจ็บป่วย (โชคดีไป 555) แต่อิแม่มันยังเหมือนเดิม เบาหวานและความดันยังคงคุกคามอย่างเงียบๆ ไม่ตูมตาม 555 แต่สายตาชักแย่ ไม่รู้ว่าเป็นผลพวงของเบาหวานด้วยหรือเป็นเพราะความ “ฉะ-ลา” อย่างเดียว ว่าจะโทรนัดหมอตา… ก็ เงิน เงิน เงิน อีกนั้นแหละ 5555 บิลหมอเต็มบ้าน น่าเบื่อ พูดเรื่องหมอ มีอีกน่าเบื่อ เมื่อวันที่ 10 ไปฟังผลโม๊ะกับผลนมอีก หลังจากที่ถูกเลื่อนนัดเพราะไปสาย 15 นาที พอกะลังจอดรถ เหลือบไปเห็นอิคุณหมอ…ถอยรถพรืดดดดด…. ออกไป เห็นแล้วก็ อีกแระ…. emergency call ….. เซ็งตด แต่ก็เดินเข้าไปเช็คอิน หอบลูกเข้าไปนั่งจับเจ่ารอตามระเบียบ เห็นอีคุณพนักงานทะยอยเรียกคนไข้ที่รอไปบอกเลื่อนนัดทีละคน จนหมด ก็เอ๊ะ …. เรียกกรูดิ เรียกดิ เรียกสิวะ มันก็ไม่เรียก ก็รอๆๆๆๆๆ รอไปเกือบเต็ม 1 ชั่วโมง ก็คิดเข้าข้างตัวเอง สงสัยอิคุณหมอคงบอกว่าให้ทดรอเพราะไปแป๊บเดียว 5555 ในที่สุดมันก็เรียก ไปขอเลื่อนนัด อิชั้นก็ “พ่น” ไปหน่อยนึง แล้วเจือกให้รอ นี่นัดที่ 2 แล้วนะพวกแก ถ้าผลมีอะไรร้ายแรง ทำไงละเทอๆๆๆ พวกมัน (มากกว่า 2) ก็ขอโทษขอโพยยกใหญ่ บอกว่าเป็นเรื่องสุดวิสัยนะเจ๊ อิชํ้นก็เออ แล้วเมื่อไหร่หล่ะ มันบอกวันที่ 15 บ่าย 2 นะ ก็เลยต้องสาราเลิกกัน ขนลูกขึ้นรถ โห่กลับบ้าน จบเรื่องเมื่อวาน

กลับที่เรื่องซึ่งจั่วหัวไว้ “ชื่อนั้น..สำคัญฉะหนายยยย…” เข้าเรื่อง เข้าเรื่อง คือ ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวตนมนุษย์คนนึง บิดามารดาก็ตั้งชื่อให้อิชั้นว่า “ทศพร” และมีชื่อเล่นว่า “อู๋” (คือคุณพ่อคุณแม่ของอิชั้นเอ๊กสะเป๊คบุตรชายอย่างแรง ณ ตอนนั้น 555 ผิดหวังจ้อย) อิชั้นก็ใช้และมีชื่อว่า ทศพร อู๋ หรือ ทดสะอู๋ ตลอดมา ไม่เคยเปลี่ยน และไม่เคยคิดจะเปลี่ยน เชื่อเสมอว่าพ่อแม่ตั้งให้ก็ดี งาม เหมาะสมอยู่แล้ว ตามความเชื่อทั่วๆ ไป คนเกิดวันจันทร์ต้องไม่มีสระ ก็ไม่มีสระตามความเชื่อ ไม่มีอะไรรกใจ อยู่ได้เรื่อยมา ไม่มีปัญหา รักชอบชื่อจริงชื่อเล่นของตัวเองมาตลอดไม่เสื่อมคลาย คิดว่าออกจะเท่ดีด้วยซ้ำไป 555

page-04

ด้วยที่ทั้งชื่อเล่นและชื่อจริง ออกจะ บอยๆ นิดนึง หรือจะเรียกว่าเป็นชื่อ unisex ใช้ได้ทั้งชายและหญิง แต่อิชั้นคิดว่า มันเอียงๆ ไปทางผู้ชายหน่อยๆ ตั้งแต่เป็นเด็กวัยเรียน มีให้ต้องแก้ไข ทักท้วง ครูบาอาจารย์หลายๆ คน ที่ assume เอาเองด้วยความเคยชิน ว่าทศพรควรจะเป็น เด็กชาย เป็นนาย แต่ก็ไม่มีเรื่องใหญ่โตให้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรหรอกค่ะ เป็นเรื่องแก้ไขได้ จบกันไป แล้วชื่อเล่น “อู๋” เนี่ยจะเป็นจะเป็น ไอ้อู๋ มากกว่า อิอู๋ 5555 หรือ เสี่ยอู๋ ก็มีให้ได้ยินบ่อยๆ เพื่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัย (เพื่อนสนิทส่วนใหญ่เป็นตัวผู้ค่ะ 55) มันก็ชอบเรียกอิชั้นว่า อีอู๋… เรียกอย่างรวดเร็วเร่งด่วนบางทีฟังคล้ายๆ ว่าจะเป็น อีหยูููู…..ป่าเถื่อนเน๊าะ มันคงอยากให้ชัดเจนว่าเพื่อนมันคนนี้เป็นหญิงมั๊ง

พอมาทำงานมีเรื่องให้ “ฮา” เกี่ยวกับชื่ออันแสนไพเราะของอิชั้นอยู่มากมายหลายหน เวลาไปสมัครงาน สัมภาษณ์งาน เคยเจอแบบ โผล่หน้าสวยๆ เข้าไปบางทีเจอคน แบบ (เห่ยสุดด้วยพฤติกรรม มิใช้ด้วยลุค) อ้าวผู้หญิงหรอกเหรอ หูย…. ทำงานทำการกันได้ไงวะ เรียกคนมาสัมภาษณ์งาน เรซูเม่ รูปเริ่บก็ส่งไป ไม่อ่านไม่มองเลย โห.. น่าร่วมงานมากกกกก… นิ ทำงานเนี๊ยบเกิ้นนนน… ตานี้ก็เวลาทำงาน ไปสัมนา อบรม บ้าบอคอแตก ที่ต้องไปติดต่อสื่อสารก็องค์กรภายนอก มันก็ทำป้ายชื่อให้เป็น Mr. เป็น นาย อยู่บ่อยๆ บ้าเน๊าะ ทำงานกันชุ่ยมากๆ ทำงานทำการจะมาคิดเอาเองได้ไง อ่าน จ้า อ่านๆ แหกตาดูข้อมูลที่ได้รับมาให้ดีกันก่อน นะคะ

เป็นว่าเคยชินกับปัญหางี่เง่านี่มาตลอดชีวิต แต่มีอยู่ครั้ง ฮานาก้ามากมาย เกือบเป็นเหตุให้โดนไล่ออกจากงาน เพราะชื่ออันเป็นสุดที่รักของดิฉัน ตอนนั้นทำงานอยู่ในบริษัทสัญชาติ “สวิส” กร๊ากกกก…. แค่นึกถึง ก็ต้องขำก๊าก ทำงานอยู่ดี ให้รู้สึกได้เองว่า มันยังไง ยังไง บรรยากาศมันมาคุชอบกลยังไงก็ไม่รู้วุ๊ย ใครทำอะไรผิด มีผู้ก่อการร้าย มีคนจะโดนกุดหัว คิดไปต่างๆ นานา มันชักแหม่งๆ มา 2-3 วีคได้ แต่ก็ยังฮาเฮได้ตามปกติ คิดแต่ว่าคงมีคนถึงฆาต (อีกแร้วววว) แล้วม่ายช่ายกรูแน่นอน ความรู้สึกแปลกๆ ชักแรงเมื่อเพื่อนร่วมงานชักตีตัวออกห่าง นายชักจดๆ จ้องด้วยสายตาแปลก จะถามก็ไม่ถาม จะพูดก็ไม่พูด ก็ได้แต่ เฮ้อ…. อะไรกันฟระ

อยู่มาวันนึง โทสับดังขึ้น ทดก็รับสาย บทสนทนาเป็นดังนี้ค่ะ

ทด - สวัสดีค่ะ เม ไอ เฮ้ว ยู๊……

ไอ้นั่น - (พูดไทยนิ) ขอสายคุณทดสะพอนด้วยครับ

ทด - (อ้าว… สายตรงมาที่โต๊ะกรู ยังมาขอสายกรูอีกนิ) ทดสะพอนพูดค่ะ

ไอ้นั่น – เอ่อ… เรียนสายคุณทดสะพอนครับ

ทด - ทดสะพอนพูดสายค่ะ

ไอ้นั่น - เมื่อเช้าผมคุยกับคุณทดสะพอน คุณเป็นผู้ชายนี่ครับ

ทด - (อยากจะก๊าก…แต่กลั้นไว้) เมื่อเช้าดิฉันก็เป็นผู้หญิงค่ะ

ไอ้นั่น - (อึ้งๆ อึกอัก) สงสัยผมต่อสายผิด

บทสนทนาก็จบลง ซัก 2-3 นาที ก็มีสายเข้ามาอีก ไอ้คนเดิมค่ะคุณ

ไอ้นั่น - ขอสายคุณทดสะพอนด้วยครับ

ทด - ทดสะพอนพูดสายค่ะ

ไอ้นั่น - เรียนสายคุณทดสะพอนที่เป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อนะครับ

ทด - บริษัทนี้มีทดสะพอนเดียวเท่านั้นค่ะ ดิฉันเป็นผู้อำนวยการแผนกดิ้นรนค่ะ คุณคงต่อผิดแล้วหล่ะค่ะ

ตานี้ก็มาไล่เรียงกันว่าเบอร์ที่แกต่อมา กับเบอร์ของชั้น ก็เลย อ้อๆ อึ้งๆ แล้วก็เลิกรากันไป ดิฉันคิดว่าเรื่องนี้ ฮามากมาย เลยเดินแถ่ดๆ แต๊ดแต๋ไปเม้ากะเพื่อนร่วมงาน นี่..มีคนโทรหาทด ผจก. จัดซื้อ บลาๆๆๆ ขำเน๊าะ แต่เพื่อนดูเหมือนขำแบบนิดๆ ไม่ ก๊ากเหมือนเคย พอพยายามไปทำฮาให้นายของอิชั้นได้ขำ เค้ากลับไม่ขำ แต่กลับ “เฉลย” เอ่ยความในที่ทำให้บรรยากาศในบริษัทอึมครึมมาพักใหญ่ๆ แล้ว ก็คือ “ทศพร” นั่นเอง แล้วพี่ท่านก็เอาปึ๊ง “แฟ๊กซ์-อิน” ออกมาให้ดู เป็นการจัดซื้อจัดขายของบริษัทหรือโรงงานผลิตเฟอนิเจ้อร์ส่งออก ติดต่อแฟ๊กซ์กันทั้งในและนอกประเทศ ถึง คุณทศพร ผจก.หย่าย ของไอ้บริษัทตู้โต๊ะเตียงเขียงโอ่งนั่น มันเกิดขึ้นได้พักใหญ่ๆ แล้วล่ะค่ะ คือวันหนึ่งนายใหญ่ยักษ์ไป “สะป๊อต” แฟ๊กซ์สั่งซื้อสินค้าจากเยอรมันถึงทศพร ก็เลยสั่งให้นายอิชั้นและทุกๆ คน จับตาดูฟามเคลื่อนไหวของอิชั้น ผู้ซึ่งบังอาจใช้ทรัพย์สินของบริษัทดำเนินธุรกิจส่วนตัว มิน่าเล่า อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป ไม่เหมือนบริษัทกำจัดความเดรียดที่เคยเป็น

page-03

ก็มาลงเอยที่ ผู้ต้องสงสัยหรือผู้ถูกกล่าวหา (คือ อิชั้น) ผู้บังคับบัญชาตรง (คือ นายของอิชั้น) ต้องม๊าชชิ่งเข้าไปพบจีเอ็ม (นายใหญ่ยักษ์) เพื่อ “แก้ตัว” เรียก “ชี้แจง” ดูดีกว่าเน๊าะ ทั้งสิ้นทั้งปวง ไอ้ทดสะพอนนั่น มิใช่ คุณทศพร (ผู้เคราะห์ร้าย) คนนี้เลย ทดไม่แซบเรื่องใดๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง ซวยโดยไม่ได้ก่อนะตะเอง คือก่อนที่จะต้องไปขึ้นศาลเตี้ย ทดได้พยายามสืบสาวราวเรื่องว่าอะไร เป็นอะไร what is what 555 สรุปคือ ดูจากหัวแฟ๊กซ์บางอันที่มีแบบเค้าส่งกลับให้มัน แต่มันดันมาโผล่ที่ที่ทำงานของชั้น ไอ้บริษัทเวนนั่น (ชั่วร้ายมาก) มันสั่งนามบัตร เล๊ตเต้อเฮด ฯลฯ แล้วไม่ตรวจทานให้ดี แล้วก็บังเอิ้น บังเอิน ที่เบอร์โทรศัพท์ของมัน “ผิด” คือ 1 หมายเลขจาก 3-4 หมายเลขของมัน (จำได้ว่าไม่รันนิ่ง) ปัญหาคือ ไอ้เบอร์นั่นซึ่งตามปกติ 3 ตัวแรกซึ่งน่าจะเป็นตัวชี้-เขต ไอ้ตัวที่ 3 น่ะค่ะมันค่ะที่ผิด ไอ้ 4 ตัวสุดท้ายดันมาแฝดกับเบอร์ของชั้น แบบนี้นะคะ (อธิบายยาก) 11X-1111 เท่านั้นไม่พอ เบอร์แฟ๊กซ์ของพวกมันดันก็ผิดแบบเดียวกัน แต่ไอ้ 4 ตัวสุดท้ายเจือกไปแฝดก็เบอร์แฟ๊กซ์ในห้องจีเอ็มค่ะคุณๆ ซวยแบบโดนลูกหลงอย่างแรง นรกชังหรือสวรรค์แกล้งกรูวะ อิชั้นก็เลย โทรไปต่อว่าความผิดพลาดของพวกแกน่าก่อความเสียหายหลายแสนหรือหลายล้านให้พวกแกบ้างอ่ะนะ ฝ่ายจัดซื้อไม่ตรวจพรู้ฟก่อนที่จะสั่งพิมพ์ นับว่าแย่มากๆ แถมเกือบทำกรูตกงาน เชื่อมั๊ยคะ ไอ้เวนทดสะพอนนั่นไม่ขอโทษหรือขอบคุณชั้นซักคำ เกือบโดนฝรั่งฆ่ากุดหัวซะแล้ว จบเรื่องนั้นไปซะ

ตานี้เมื่อย้ายภูมิลำเนามาอยู่บ้านนอกเมืองฝรั่ง ตานี้ก็ชื่อของทดที่เป็นภาษาอังกฤษก็ก่อการร้ายอีกแล้วค่ะ คนไทยที่ชื่อลงท้ายด้วยคะว่า “พร” น่าจะมีเป็นล้านคน แล้วสะกดเป็นภาษาอังกฤษเพื่อให้ได้เสียงที่ถูกต้องคือ porn ซึ่งคนไทยหลายๆ คนก็สะกดกันแบบนั้น จำได้ว่าสะกดชื่อตัวเองเป็นภาษาอังกฤษแบบนี้มาตั้งแต่ประถมปลาย แล้วก็ใช้เรื่อยมา มัธยม อุมดมศึกษา จนจบทำงานทำการ ด้วยที่ทำงานบริษัทต่างชาติมาตลอด มีเหมือนกันที่โดนล้อ ความหมายของ porn ช่างรุนแรงนิในภาษาปะกิด แต่ไม่ได้คิดติดใจเอาความอะไร แถมยังมีเพื่อน “พร” ร่วมงาน-ร่วมชะตากรรมอยู่ด้วยตลอดมา จนมาแต่งงาน วันนึงอีซะมีมาบอกว่าเพื่อนมันเอาชื่ออิชั้นไปล้อเล่น ชื่อจริงก็มี porn ชื่อเล่น ก็แบบเซ๊กซี่เข้าไปอีก ooh aah อู…..อา…. แม่ม….คิดกันไปไอ้พวกบ้า

แล้วเวลาไปติดต่อสื่อสารอะไรกับใครที่ต้องให้ชื่อเสียงเรียงนานก็แบบ มี แอบขำ มีตะลึง บอกว่าชื่อทศพร ก็ หา.. ว๊อท… เขียนให้ก็มี กิ๊กกั๊ก อีก บางทีพอบอกชื่อ อู๋ ก็พากันขำอีก ก็เลยบอกอีปั๋วว่า นี่แก ชั้นอยากมีชื่อฝาหรั่งมั่งจังเลย อีก๊อตขำก๊ากกก… จะบ้าเหรออีอ้วน ชื่อตัวมี ก็ใช้ไปสิ จะเปลี่ยนทำไม ก็บอกไปว่า ไม่ได้อยากเปลี่ยนอย่างเป็นทางการ แค่อยากมีชื่อเรียกง่ายสำหรับไปพวกฝรั่งแถวนี้ เอ…แต่ว่าจะชื่ออะไรดีนะ Emma Annie Jenny วิสกี้ จิ๊กกะดี๊ อะไรต่ออะไร คิดกันไป อิชั้นก็ แหวะ ไม่เหมาะกับหน้าเลย 55 อยากได้ชื่อที่เป็นตัว ‘T’ อีก๊อตก็ Trish อยู่นั่น อิชั้นก็บอก ไม่ชอบว่ะ เปลี่ยน i เป็น a ก็หมดกัน 555 อยากชื่อ Todd ใกล้เคียงกับ “ทด” หรือ Toni (Soprano) หรือ Tim คล้ายๆ ทับทิมในภาษาไทย อิก๊อตก็บอก อยากเป็นผู้ชายอยู่นั่น ทำไมไม่ชื่อ Toad ให้มันรู้แล้วรู้แร่ด 5555 สุดท้ายจากเป็นแม่นัง 100 ชื่อ ก็มาลงเอยด้วยชื่อว่า Tara ใกล้ๆ คล้ายๆ กับ ธารา ดีแฮะ แต่มันดันมีสระ 5555 เอาวะ ทาร่า ก้อ ทาร่า ดีเหมือนดัน

ตานี้พอต้องมีการให้ชื่อ (ที่ไม่เป็นทางการ) แบบซื้อข้าวของแล้วคิวยาวเค้าก็จะถามชื่อแซ่ อย่าง สตาร์บั๊ค ฯลฯ หรือ จองโต๊ะร้านอาหาร อะไรเงี๊ยะ ครั้งแรกที่กระแดะเป็นนังทาร่าแล้วมีเหตุการณ์ต้องจดจำ ก็ที่พิซซ่าฮัท 5555 ขอขำก่อน จัดการสั่ง เทคเอ๊าท์ เค้าถามชื่อไรตะเอง ตอบไปว่า “ทาร่า” อย่างฉะฉาน ไม่ต้องมาชำชื่อกรูกันอีกต่อไป 5555 ตานี้มันก็เรียกชื่อไอ้พวกที่นั่งรอ ให้ไปเอาของที่สั่งแล้วก็พาๆ กันไปให้พ้นร้านเค้า 555 อิชั้นกับลูกน้อยหอยสังข์นั่งรอเงกอยู่นาน ชักหงุดหงิด โดนมิสทรีตอีกแล้วสิตู จนนังคนนึงตะโกน “ทาร่่่าาาาาาาา…” อย่างกึกก้องกัปนาทแสนยากร แหม… กรูก็นั่งอยู่ตรงนี้ไม่มีใครอื่น ทำไมต้องแหกปากซะขนาดนั้น พอไปรับพิซซ่าจากอินังคนนั้น มันก็บอกมาว่าเสร็จตั้งนานแล้ว เรียกตั้งหลายที ไม่ยักกะมีใครปรากฏตัว ไม่รู้ว่าเป็นยู แป่วววว….. แล้วก็จูงลูกเดินจากไปอย่างเงียบๆ โดดขึ้นรถขับปู้ดออกไปอย่างรวดเร็ว …..ปี๋ง 5555 The End

**ปล. เชิญชมรูปเก่าๆ ต่างกรรมต่างวาระ ของเด็กหญิงทศพรและนางสาวทศพร 5555 ไม่น่ากลัวเท่าไหร่มั๊ง 555

OohAraiwa-06

No comments: