สัพเพเหระ-สำมะปิ

หายหัวไปหลายวัน ซุกๆ ถุกๆ สุขๆ ทุกข์ๆ ปนๆ กันไป เป็นทุกข์ใจก็เรื่องลูก เรื่องหลาน ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่ตัวเองแก้ไขไม่ได้ แม้แต่เรื่องลูกของตัวเอง ตีมันไปก็คงต้องไปติดคุกมันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา จะปล่อยเลยตามเลยทำเป็นไม่สน ไม่รู้ ไม่เห็น ก็ทำใจไม่ได้ ไอ้คนเล็กยังไม่แผลงฤทธิ์อะไร จะมีก็กินยาก นอนยาก อยากแต่โหนติดนมยานๆ ของแม่ ซึ่งพอสู้ๆ กันไปได้ ส่วนอีตัวโต การเรียนแย่ นิสัยยอดแย่ “สัง-ลัง-ม๋า” จริงๆ ที่เค้าว่าดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ใช้ไม่ได้จริงๆ เพราะคุณแม่อู๋น่ะนะ แสนดี๊ แสนดี ไม่เชื่อก็ดูคุณยายดิ 555555

วันนี้ไปช้อปมาหน่อยนึง ไม่ค่อยอยากคุยเรื่องช้อปเท่าไหร่ เพราะดู “ต้านกระแส-สวนทางเถื่อน” ซะเหลือเกิน คือเศรษฐกิจแย่ น้ำมันแพง ข้าวของแพง อะไรๆ ก็แพง พอไปซื้ออะไรที่รู้ๆ กันว่าไม่ใช่เครื่องยังชีพ ก็กระด๊ากอยู่เหมือนกัน ก็ได้แต่อ้างกะนังฝาละมีอีก๊อตว่า “มันโล้ดราคา” มันก็ลดจริงๆ แหละ เพราะถ้าไม่ลดก็คงไม่ซื้อ เพราะอู๋น่ะ “ชี๊ป” สุดๆ ไม่ลด ไม่เซล ไม่เคลียแร้นซ์ ไม่แลหรอกจ้า เพราะเงินน้อย แต่รสนิยมไฉไลหน่อยๆ 55555 ไม่เจี๊ยม ไม่เจียมเน๊าะ

คือวันนี้น่ะ ไปจ่ายกับข้าวร้านลาว ร้านม้ง ที่เฟรสโน่ เลยแวะไปมอลล์จ่ายหนี้ด้วย จ่ายหนี้เก่า ลากซื้อมาใหม่ เมื่อไหร่หนี้จะหมดวะ เริ่มเลยก็แวะร้านดีสนีย์ ได้เสื้อยืดมา 6 ตัว ของนังแม่กะหนูดี 2 ตัว 20 จากตัวละ 12.50 ของไอ้ก๊อตตี้ 2 ตัว 15 จากราคาปกติตัวละ 9.50 สรุป 3 แม่ลูกได้เสื้อยืดการ์ตูนดีสนีย์ ป.ย.อ. มาคนละ 2 ตัวเท่าๆ กัน โปรดสังเกตุ ของแม่อูู๋น่ะ ไอ้มิกกี้สีเทา กับ ไอ้ตัวอี-ยอ สีชมพูน่ะ กว้างเกือบเท่าตู้เย็นเล้ย 5555

จากนั้นไปลากรองเท้า “โค้ช” ให้อีลูกสาวที่นิสัยไม่ดีน่ะ (ให้รางวัลที่มันนิสัยยอดแย่มั๊ง) แต่โทษที ซื้อเบอร์ 8 จ้า เพราะมัน ทีนโตมาก เบอร์ 7 แล้ว ขืนซื้อให้มันเบอร์ 7 อีกไม่นานมันก็ใส่ไม่ได้แม่ก็เอามาใส่ต่อไม่ได้ เลยซื้อไซ้ส์แม่ไปซะ 5555 (ตามที่พ่อมันแนะนำ) ราคาเต็ม 98 ลดเหลือ 58 ก็ไม่ถูกนักหรอก แต่รอรับเดนมันได้เลย 5555

ที่อีตัวแสบมันมีส่วนร่วมทั้งเสื้อยืดและรองเท้า ก็เพราะปีหน้าให้มันไปเรียนพับลิคสคูลแล้ว ไม่ได้ใส่ยูนิฟอร์มรองเท้าก็ฟรีสไตล์ไปด้วย เลยยอมๆ ให้มัน ไม่มีเงินส่งมันเรียนโรงเรียนแคธอลิคแล้ว แพงมาก แถมลูกก็แย่ลงทุกๆ อย่าง จากเคยเรียนดีมาก นิสัยยอดเยี่ยม ไปไหนๆ พ่อแม่หน้าบานเป็นกะด้ง หลังๆ มา แทบไม่อยากไปไหนกะมันเลย เซ็งจิตจริงๆ พ่อแม่มาจับเข่า (เข่าจิงๆ น้า...) คุยกันว่า ทำไมต้องเสียตังค์แพงๆ แลกกับสิ่งที่ไม่ดีเลย ลูกเรามัวเสียเวลากับเรื่องเพื่อนๆ เรื่องขี้อิจฉา เรื่องเปรียบเทียบ ไม่เคยพอกับอะไรๆ เลย สรุป อีดีมันเฟเว่อเพื่อนๆ มากกว่าเรื่องเรียน มันอาจจะพยายาม “ฟิต-อิน” กะไอ้พวกลูกคนรวย พยายามเท่าไหร่ก็เข้ากะเค้ามาได้ สุดท้ายดูเหมือนเราผลักดันให้ลูกเราไปอยู่กับสังคมเด็กฟุ้งเฟ้อ เราฟุ่มเฟือยได้บ้าง นานๆ มี ไม่ใช่ตลอดเวลา ปิดฉากไปเลยดีกว่า เน๊าะๆๆๆ ไปเรียนโรงเรียนรัฐ เพื่อนเม๊กซิกันเยอะๆ ชีวิตต้องลู้ เซลเล่อมูน สู้เค้าลูก 5555 ไม่ใช่หน้ากากเสือเว้ยยยย....

ถึงตอนที่พ่อ แม่ ลูก คุยกัน บอกมันว่า ปีหน้าไม่ได้ไปโรงเรียนนี้แล้วนะ มันร้องไห้ยกใหญ่ แม่มันก็ร้องสงสารลูก อีพ่อก็น้ำตาคลอ ตอนหลังมากระซิบบอก อย่าไปย้ายโรงเรียนมันเลยเน๊าะ สงสารมัน อีแม่มันแว้ดดดดด.... โน่ๆๆๆๆ ต้องย้าย เผื่อว่ามันจะดีขึ้นมา ก็โปรดติดตามกันต่อไปนะคะท่านผู้ชม นางเอกจะกลับตัวกลับใจได้หรือปล่าว ...ทู... บี... คอน... ติ... นิวด์......

อันนี้นังเพื่อน "จิน" ไปด้วยกัน เสียตังค์เล้ยยยยย...... อดซื้อไม่ด้ายยยยย..... ขี้อิจฉา 55555 มันลาก เสื้อยืด "อี-ยอ" กับ "พิกเล็ต" เหมือนคุณอู๋แต่ตัวเล็กกว่า มา ส่วนรองเท้าแตะ ไม่รู้คู่เท่าไหร่