นอน นอน งีบ งีบ

เมื่อวันศุกร์ นอนไม่หลับทั้งคืนอีกแล้ว พอได้เวลาก็เอาลูกไปส่งโรงเรียน กลับมางีบหน่อยนึง ตื่นสิบเอ็ดโมง เตรียมตัวเจ้าตัวเล็กกับตัวเอง (นิดหน่อย กันทู่…เรศ) ไปรับหนูดีตอนเที่ยง วนไปลากแม๊คโดนัลส์ให้ลูกๆ กินก่อน เพราะยังไม่ได้ทำกับข้าวอะไรเลย แล้วก็แวะ “ตาบั๊คส์“ ขอซัก “โจ๊ลท์“ เพราะเหนื่อยๆ เพลียๆ โรคนอนไม่หลับคุกคามมาพักใหญ่ๆ แล้ว ไม่อยากใช้ยา-กลัวติด ที่มีอยู่ 3 ขนาน ก็นานๆ กินที เฉพาะวันที่ตาโบ๋มากๆ ต้องไปธุระ หรือแบบไม่นอนมาหลายวันหลายคืน หรือเป็นเพราะพักนี้เครียดๆ ถ้าเล่าให้หมอฟัง ก็ได้ยาคลายเครียด ยาๆๆๆๆ สารพัด แบบไอ้กันทั่วๆ ไปสวาปามกันอยู่ โง่เป็นเหยื่อของธุรกิจเฮ้ลธ์แคร์ ค่ายาก็แพง ค่าหมอก็แพง บ่นไปเรื่อย 55555

คือว่าพอไปรับลูก ไปลากอะไรให้ลูกกินในรถ ไปลากกาแฟปั่นให้ตัวเอง ก็กลับบ้านกัน พักนี้ไม่ค่อยไปไหน ช่วยกันประหยัดน่ะ มันชักฝืดๆ ถึงบ้านรู้สึกง่วงๆ บอกหนูดี ว่าแม่นอนนะ มันดีใจอยู่แล้ว ได้ดูตูนยาวเลย ไม่โดนดุ นอนเลยแม่ ส่วนเจ้าก๊อตตี้ไม่ค่อยยากเท่าไหร่ แม่นอนก็เอามันมางับนมไว้ ถ้าโชคดีมันก็หลับยาวกับแม่ ถ้าโชคไม่ดีก็ให้มันเล่นกะพี่ (พี่มันก็ไม่ค่อยอยากเล่นด้วยเท่าไหร่หรอก ก็แค่บอกให้ดูน้องให้ด้วย) คราวนี้โชคดี หลับคร่อกทั้งแม่ทั้งลูก ทีวีดังๆ ยังกลับกันสบาย ตื่นมาเกือบ 4 โมง ค่อยยังชั่วหน่อย

พอทุ่มนึงไปรับอาหารที่สก๊อตต์สั่งไว้เอาไปส่งที่โรงงาน ก็ทำอย่างนี้ทุกวันศุกร์ ไม่รู้ทำไปทำไม สงสารปั๋วน่ะ เพราะไอ้พวกที่คอยเอาเปรียบก็เยอะ จ่ายแต่ค่าอาหาร ไม่จ่ายค่าภาษี สารพัดมันจะคิดออกแหละ-ไอ้พวกที่มันชอบเอาเปรียบชาวบ้านเนี่ย ไอ้คนที่ดีๆ ก็ฝากทิปไว้ให้ แล้วก็คอยวันที่เราจะไปรับอาหารให้ บางทีก็สั่งพิซซ่า แซนวิช ทาโก้ โทรมาตามให้ไปรับให้ บางร้านเค้าไม่ส่งให้เพราะโรงงานอยู่นอกเมืองออกไป นอกเหนือสิ่งอื่นใด ต้องเช็คก่อนว่ามาดามอู๋อยู่บ้านไม่ไปแต๊ดแต๋แถวไหน และวิลลิ่งที่จะทำให้ด้วย ถ้าบูดๆ อยู่ก็ไม่ต้องมาทาบทามให้เสียเวลา เดี๋ยวมีฉ่าง