Tuesday, April 7, 2009

Jury Summons & ของฝากจากเมืองไทย

ส่งมาอีกแล้ว ส่งมาได้ทุกปี เบื่อๆๆๆๆ ก็ต้องให้ “แต-หลอ” กาช่องที่ว่า…I do not have sufficient of the English Language. ทุกที 5555 จะให้ไปเป็น jury ได้ไง รู้ตัวดีว่าเป็นคนที่ค่อนข้าง emotional และหาความยุติธรรมในใจหรือนอกใจก็ไม่มี ไม่ใช่เปาบุ้นจิ้นกลับชาติมาเกิดนิ ขนาดลูกตีกันยังเข้าข้างได้ตัวเล็ก ตะล๊อดดดดด…. 5555 เดี๋ยวต้องรีบเมล์ไป จะได้ไม่ต้องโดนทั้งปำทั้งจับ ทั้งปรับทั้งจำ 5555 (ถ้าทั้งจับทั้งปล้ำ…ก็ต้องโชว์แม่ไม้มวยไทยกันหน่อย 555)

จริงๆ การที่จะได้ทำ jury duty ก็ต้องถูกเรียกไปแบบนี้แหละ ไปให้เค้าสัมภาษณ์ก่อน ก็ไปรอหมดวี่หมดวัน เค้าก็ต้องเลือกคนที่เหมาะสม แต่ถ้าได้รับหมายแล้วไม่ไปตามนัด ไม่ชี้แจงข้อขัดข้องที่ยอมรับได้ ก็ถือว่าทำผิด กม. จะมาโกหกว่าไม่ว่าง ไป ตจว. ทำงาน-ลาไม่ได้ นั่นไม่ได้เลย เพราะนายจ้างต้องให้ลูกจ้างลาไปรายงานตัว มีธุระจะเดินทางไปโน่นนี่ ก็ไม่ได้ เพราะเค้าส่งหมายมานิมนต์ไปเนี่ย..เค้าให้เวลาร่วมเดือนหรือเดือนกว่าๆ ก่อนที่จะถึงวันนัด ถ้าป่วยไข้ไม่สบายก้ต้องแบบนอนโรงบาลเลยนะ…ถึงจะรอด สำหรับอิชั้นทางออกที่ดี อีซี่และปลอดภัย คือ ภาษาอังกิดช้านไม่ดี๊ ไม่ดี ปล่อยชั้นไปเหอะ 5555 จริงภาษาอังกฤษของอิชั้นมันก็พอใช้ได้ แต่ไม่ได้เลิศเลอเพอร์เฟ๊คแบบมาเต้อร์ทัง เพราะไม่ใช่ภาค่อตพ่อค่อตแม่อิชั้น แต่ด่าฝาหรั่งได้ละกัน 555 คนที่ถูกเลือก… ก็ต้องไปร่วมพิจารณาคดีความ เป็นหลายๆ วัน ถึงหลายๆ สัปดาห์เลยแหละ หลวงเค้าก็จ่ายชดเชยค่าแรงค่าจ้างให้…คิดกันยังไงก็ไม่ทราบ ไม่มีประสบการณ์ ก็แค่มาเล่าสู่กันฟัง กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

Jury-01

วันนี้ได้รับของที่เพื่อนเลิ้บ-สุมนา เอามาฝากจากเมืองไทย และของบางอย่างที่ฝากซื้อ (พวกยาหยูกนั่น) ต้องขอบคุณทั้งป้าแม้ว น้องจี้ด และน้องป๊อบ ที่เป็นธุระจัดการให้แถมฝากของมาอีกพะเรอ ขอบคุณค่าคุณๆ ขอให้เจริญๆ นะคะ 555 รูปก้อนนี้ก็เป็นกระเป๋ารักษ์โลกจาก DSM นิวเนมของโรวิไทย แล้วก็ CDR 20 หลอด (ของ Bayer หรอกนิ นึกว่า Roche มาตลอด 555) แก่แล้วไงต้องเพิ่มวิตามินซะหน่อย ซ่อมแซมส่วนที่สึกๆๆๆ แต่ยังไม่หลอ..นะจะบอกให้ เก๊กฮวย “หังโจว” ของโปรดของอีรอมเค้า ถุงร้อนกับถุงเสื้อกล้าม (ฝรั่งตะลึงมากมายกับไอ้ถุงเสื้อกล้ามเนี่ย 555) ส่วนยาแก้อักเสบชนิดที่มัน universal ทั้งของผู้ใหญ่และเด็ก เป็นยาคุณภาพ premium และราคา supreme อย่างแรงในอเมริกา คือหมอๆ ไม่อยากจ่ายเพราะราคาแพงและหลายๆ บริษัทประกันไม่คัฟเว่อร์จ้า (คุณหมอคนไทยที่รู้จักกันดี-บอกมาแบบนั้น) ยาราคาประมา 500 บาท ที่นี่ก็ประมาณ 500 เหรียญ ถ้าประกันคัฟเว่อร์ 80% co-pay 20% ก็ 100 เหรียญ เชียวนะคะ เพราะฉะนั้นต้องมีติดบ้าน เวลาไปหาหมอ-ถ้าหมอจ่ายยาแก้อักเสบก็ไม่ต้องเอาใบสั่งยาไปซื้อยา หมออู๋-ก็จะจัดการดูแลสมาชิกในครอบครัวซะเอง

ไอ้ยาใส่แผลให้แสบๆ ทิงเจอร์ Merthiolate กับ Betadine ที่ไม่แสบนั่น ต้องมีติดบ้าน (ป้าแม้วส่งมาให้ทาแสบๆ แสบแบบพี่แม้วเลยนิ 555) ส่วน SP กับ Easy 25 K นั่น กะว่าจะทำขนมอบให้สะใจ ไอ้ Rock Dildo นั่น 55555 ขอขำก่อน ไอ้สุมเล่าให้ฟังว่าโดนค้นกระเป๋าด้วย แล้วไอ้ ตม. มันลากไส้เอาของออกมาหมดรวมทั้งสากกะเบือหินอันนี้ด้วย น่าสงสารเพื่อนจัง 5555 มันคงแอบเอาไป กร๊ากกกก… ลับหลังกัน… Soft-spoken Thai lady with the Rocky Dildo 5555 ก็เคยบ่นๆๆๆๆ ว่าสากหินที่มีอยู่ ไอ้ตี้เอาไปโยนเล่นตั้งแต่ซื้อมาใหม่ๆ หักครึ่งเป็น 2 ท่อนเลย ต้องเอากาวช้างมาต่อไว้ เล่าให้เพื่อนสุมฟังอยู่บ่อยๆ มันเลยซื้อมาฝากซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว แต๊งส์หลายๆ นะเพื่อน

page-351

กิ๊บหู จ้า กิ๊บหู ที่อีรอมเค้าอยากได้มากกกกกก พอแกะกล่องออกมา อีมี่ก็เป็นบ้าเลย ติดคู่โน้นคู่นี้ ดีใจแบบกรี๊ดๆ เห็นน้าสุมบอก เค้ามีกี่แบบลากซื้อมาทุกแบบเลย พอมันเห็นตุ้มหู ก็เป็นบ้าอีก มันคงหูเน่าวันนี้เลย เพราะถอดเข้าถอดออกอยู่นั่น ส่วนไอ้ตุ๊กตาไฟกระพริบห้อยโทรศัพท์นั่น น่ารักดี ไม่อยากเอามาใช้เลยแหละ กลัวมันถ่านหมด หน้าตาเหมือนฝูงพวงกุญแจที่แม่จ๋าซื้อให้ไอ้ดีเลย แต่ตอนนี้หัวขาดหมดแล้ว 555 กลัวอีนังพวกนี้หัวขาดจัง แล้วก็มีทองคำเปลวที่พี่แม้วซื้อให้ 2 ห่อ ทีหลังฝากสร้อยคอทองคำ ก็จะเริ่ดนะพี่นะ 555 (ว่าจะเอาไว้แปะขนมเก๋ๆ น่ะ จริงๆ แล้วมันกินได้มั๊ยเนี่ย) ส่วนเครื่องประทินฟามงามนั่น เพื่อนๆ ซื้อมาฝากเพราะกลัวเพื่อนอู๋ตกกระแส บีบีครีมและแป้งไดม่อนมิสทีนที่ฮิตแรงมาก 555 และรีฟิวแป้ง Dior ด้วย-ทากันไป 3 ปี ไม่ต้องซื้อแป้งเลย ส่วนไอ้พวงกุญแจโครเชต์ตุ๊กตาหน้าหมวยนั่น อีมี่ก็ปี๊ดๆ เพราะชอบเจ้าการ์ตูนหมวยตัวนี้อยู่ ทึกทักเอาว่าหน้าเหมือนตัวเอง แต่แม่ยึดมาก่อน 555 เพราะน่ารักดี ไอ้ตะขอห่วงแขวนผ้านั่น เพื่อนสุมแบ่งมาให้ใช้ เลยได้ไอเดียกิ๊บเก๋หลายอย่าง อย่างนึงคือเอาไว้ตากแปรงแต่งหน้า ไม่รู้จะเวิร์คหรือปล่าว แต่มีไอเดียวิไลเสมอ นะ สิบอกไห่

page-352

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน มากๆ เด้อ ถ้าได้กลับเมืองไทยเมื่อไหร่จะไปสมนาคุณอย่างแรง รอกัน “เงกกกกก….” ไปก่อนนะ เพราะไม่รู้เมื่อไหร่จะมีตังค์ซื้อตั๋วเรือบินขี่ไปเยี่ยมครอบครัวและเพื่อนๆ ที่เมืองไทย 555

No comments: