รูป (เก่าๆ) เล่าเรื่อง

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ ทุกคุณๆ ท่านๆ ที่ทำให้มี กล้องดิจิตัล และระบบดิจิตัลต่างๆ เกิดขึ้นมาบนโลก ไม่งั้นก็ยังคงซื้อฟิล์ม เอาไปล้าง ไปอัด อยากจะอวดก็ต้องเอามาสแกนอย่างทุรักทุเรแบบนี้ ทำไม๊ ทำไม รูปที่อิชั้นสะแกนมาคุณภาพต่ำเตี้ยเรี่ยดินเช่นนี้ ปรับ resolution ให้มากขึ้น ก็ไม่เห็นว่าจะงามขึ้นเลย เฮ้อ I will never catch up the new techniques or new technology! “โรคถึกทุย” รักษาไม่เคยหายขาด 5555

วันนี้อีมี่ไม่ไปโรงเรียน แต่อีแม่ผวาตื่นตามเวลาปกติ พยายามนอนต่อก็นอนไม่หลับ ตัดคูปองแก้เซ็งก็แล้ว ไปๆ มาๆ รื้อดูรูปลูกเก่าๆ (รูปอีหนูดีน่ะ) ไปเจอเอารูปชุดอิงประวัติศาสตร์ของครอบครัว ดูไปดูมาแอบขำอยู่คนเดียว เลยขนมาสแกนให้ชมกันค่ะ

รูปนี้อีหนูดีกำลังโซ้ย Her 1st McDonald’s Happy Meal in the USA หลังจากที่เครื่องบินแตะพื้นสนามบิน LAX พอพ้นออกมาจากการฝ่าด่านอรหันต์ต่างๆ มาได้ก็รีบหาอะไรให้ลูกกินเลย เจ็บใจการบินไทยมากๆ จัดอาหารให้ลูกเป็นอาหารขวด บอกว่าผู้โดยสารเป็นเด็ก ไม่ใช่เบบี้ แม่มชุ่ยมากๆ พ่อแม่ลูกต้องแบ่งกันกินบนเครื่องอนาถจริงๆ จำได้แม่นว่าการบินไทยไฟล้ท์นั้นบริการเราแบบแย่มากๆ คงเห็นหญิงไทยมากับฝรั่งเลยเหมาเอาว่าเป็น “โลวไล้ฟ์ไทยฝรั่งคู่สร้าง-คู่สม” ไม่ควรค่าแก่อีพวกนางฟ้าขี้ข้าบนเครื่องบินจะมาใส่ใจ ขอน้ำร้อนจะชงนมให้ลูกก็รอๆๆๆๆๆๆ จนลูกเกือบหิวตาย พอกดกริ่งจะขอน้ำร้อนอีกรอบ (ห่างกันหลายชั่วโมงนะคะ) แม่ม… โนโชว์ค่ะ หดหัวหลบหน้ากันโม้ดดดดด….

ส่วนรูปล่างเป็นสถานการณ์ยุ่งเหยิงที่สนามบินดอนเมืองตอนกระเป๋าน้ำหนักเกิน 5555 อุบาทว์ที่สุด อายมากๆ เดินทางออกนอกประเทศก็หลายครั้ง โง่เซ่อจริงๆ ดีว่ามีถุงสายรุ้งประตูน้ำติดฝากระเป๋าไปด้วย เลยขนออกมาให้แม่กับพี่อ้วนแบกกลับบ้านแล้วขนขึ้นเครื่องมากกับเค้าตามหลัง อยากรู้มั๊ยคะ ว่าอะไรทำให้น้ำหนักเกินปี๊ดๆ ก็ไอ้อัลบั้มรูปแต่งงานจากสตูฯ ไง 5555 หนักโค่ดๆ โปรดสังเกตุอีก๊อตไม่มีหนวดนะคะ โกนหนวดเพื่อเอาใจว่าที่แม่ยายค่ะ เห็นแล้วตลกชิบ 5555 แม่ยายยังแอบชมว่าดูอ่อนวัยลงนิดนึงนะไอ้ปากม๋อย อ้าวววววว 555555

ส่วนรูปสุดท้าย ความลับแตกก็งานนี้ 5555 จำได้แม่นว่าขับรถหนีออกจากที่ทำงานไปรับว่าที่ฉามีที่โรงแรม แล้วก็ขับตะบี้ตะบันไปพัทยา พาแวะกินเที่ยวโน่นนี่นิดนึง เสร็จแล้วก็รีบโกยเกียร์หมากลับ กทม. กลับมาให้ทันเวลาเลิกงานปกติ กลัวถึงบ้านช้าโดนแม่ด่า 5555 พอถึงกรุงเทพฯ ไล่อีก๊อตลงรถแถวบางนาเรียกแท๊กซี่ให้ไปส่งโรงแรม ตัวเองฮ้อตีนผีขึ้นทางด่วนกลับบ้าน แต่ แต่ แต่ๆๆๆๆ โปรดสังเกตุ เสื้อผ้าในรูปนั้นมิใช่ชุดทำงานค่า คือตอนเช้าไปแอบเปลี่ยนเอาเสื้อผ้าอีก๊อตใส่ที่โรงแรม 5555 พอจวนถึงบ้าน เอาไงวะ พอดีตาน้อยเปิดประตูรั้วให้ แกร้กกกก… ขับพรืดเข้าโรงรถ วิ่งหางชี้แอบเข้าห้องน้ำตาน้อยเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างติดจรวดก่อนที่คุณหญิงแม่จะมาพบเห็นเข้า 5555 พอเข้าบ้านได้ทำเป็นอุ้มลูกเฉิบๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 5555 รอดตัวไปกรู ไม่มี “ซีน” Nobody made a scene on that day!!….555

สองรูปถ่ายที่ Court House วันไปจดทะเบียนเป็นปั๋วเมียกันถูกต้องตามกฏหมายไอ้กัน จะเห็นว่าพี่อ้วนผอมหัวโตมากๆ 5555 ชุดที่ตัดสุดสวยงามเด่นล้ำไปจากเมืองไทยใส่ไม่ได้เลย แหงะ อ้วนพึ่บๆ ภายใน 1 เดือน พอพี่อ้วนจะบินมาเมกาเพื่องานแต่ง ก็จัดการไปสั่งตัดชุดให้น้องสุดสวยแบบด่วนจี๋ โดยให้ช่างประจำองค์วัดตัวพี่อ้วน 5555 ชุดก็สวยดีนะ เก๋ ถูกใจ แต่ช่วงไหล่-เอวสั้นไปนิดนึง 555 โปรดสังเกตุ คุณหญิงแม่แต่งตัวงามงดแต่แบกกระเป๋าคลิปลิ๊งค์ค่า 555 ส่วนอิชั้นก็หน้าขาวว่อกลอยเด่นเชียว อุจริงๆ

ส่วนรูปล่างถ่ายกับน้องตู้ที่ร๊ากกกก….. ที่ร้านพาสต้าแถวสุขุมวิท จำชื่อไม่ได้แหล่ว ตอนที่ถ่ายเกือบมีตบ 555 ถ้าไม่อายประชาชี และคุณน้องบริกรหนุ่มน้อยที่กรุณาเป็นช่างภาพให้ เรื่องของเรื่องคือ อีบ้าก๊อตน่ะสิ เสือกไปตะปบนมอีน้องตู้เข้า มีโวยวายมีฮาเล็กๆ แต่ไม่มีตบตีค่ะ 555

รูปชุดนี้ทำให้รู้สึกแย่จัง “แก่จังกรู” เด็กๆ นี่มันโตเร็วชิบเป๋ง อีหนูดีกับนังอีว่า นี่เรียกว่าโตมาด้วยกันเลยนะ (อีว่า-มิใช้ลูกติดสามีของอิชั้นแต่ประการใด แต่เป็นลูกของคู่ขาเก่าที่อีก๊อตช่วยเลี้ยงดูฟูมฟักทั้งด้านเศรษฐกิจ การเมือง ศึกษาธิการ และการสาธารณสุข ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงปัจจุบัน ตอนนี้เรียนคอลเลจอยู่ปี 3 แล้ว ทำงานส่งเสียตัวเอง เป็นเด็กที่น่ารักคนหนึ่ง เธอเรียกอีก๊อตกับอิชั้นว่า สะเต็บแด้ด และ สะเต็บมัมค่ะ) จากรูปจะเห็นว่ามีการสลับเปลี่ยนที่นั่งและหน้าตาผู้โดยสาร 555 มีคนมาใหม่ มีคนย้ายไปแทนที่ และมีคนที่มู้ฟออน 555

กระแดะจริงวุ๊ย นัง “แก่จังมึง” เซลลูไล้ท์ห้อยย้อยซะ 555

 

วันนี้พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยววันหลังไปคัดรูปขำๆ มาอวดกันอีกนะคะ