เลี้ยงลูกไทยพลัดถิ่น

วันนี้ขุนลูกๆ ด้วยอาหารที่คุ้นเคยเมื่อตอนอยู่เมืองไทย หนูดีอพยพมากับแม่เมื่อยังเล็กนัก (เพียง 2 ขวบเศษ) แต่ก็ยังพอจำอาหารรสอร่อยที่เคยกินเมื่อครั้งยังเป็นเบบี้ที่เมืองไทยได้เป็นอย่างดี มีอยู่วันหนึ่งนานมาแล้ว หลายปีแล้วแหละ แม่ท่องเว๊บตามปกติ ดูรูปโน่นนี่ไปเรื่อย ได้ยินเสียงลูกร้องไห้กระซิกๆ อยู่ข้างหลัง หันไปถามคิดถึงคุณยายเหรอ คิดถึงแม่จ๋าเหรอ ลูกก็ส่ายหัวไปมา แล้วก็ชี้รูปบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของแม่ I miss that thing!!! คือคำตอบ จ้างให้ก็ไม่มีใครทายถูก 55555 เฉลย..มันคือ โรตีใส่ไข่ ค่ะท่านผู้ชม คุณยายขับรถพาออกมาซื้อหน้าหมู่บ้านแทบทุกเช้า 55555 จากวันนั้นแม่ก็หาทางทำโรตีให้ลูกกินเป็นครั้งคราว (เมื่อนึกออก 555) วันนี้ก็ทำให้ลูกๆ กินอีก อยากขุนไอ้ตัวเล็กให้มันอ้วนๆ เหมือนพี่ มันก็ไม่สนใจจะกินเสียนี่ เสร็จอีหมูรอมมี่ซะเลย (ตามระเบียบ) 555 เชิญชม

จากนั้นก็ทำข้าวมันไก่สไตล์คุณแม่อู๋ พืชผักแตงกวาไม่มี ผักชงผักชี ใบตงใบเตย ไม่ต้อง รื้อตู้เย็นมีขิง มีไก่ สรุปออกมาเป็นข้าวมันไก่ น้ำจิ้มอร่อยสุดๆ วันนี้เผ็ดไปนิด (หนูดีมันบ่นน่ะ แต่แม่ชอบอร่อยซาดิสท์นิดๆ) น้ำจิ้มสูตรนี้ของอิชั้นไม่มีการชั่งตวงวัดค่ะ ใช้วิธีดึกดำบรรพ์ “ชิมๆ เติมๆ” จนพอใจ…ค่ะ อาหารไม่เคยสีสันสวยเหมือนที่ใครๆ ทำ แต่อร่อยมากๆ 5555 ทำเองนี่หว่าเน๊าะ

จากนั้นตบท้ายด้วยมะม่วงกรุบกรอบอมเปรี้ยวอมหวานของโปรดของทั้งพ่อและลูกๆ แต่วันนี้พ่อไม่ได้กินหรอกเพราะไปทำงาน

Cooking is like love.

It should be entered into with abandon or not at all.