คอนเสิร์ท จ้า คอนเสิร์ท

ไปมาเมื่อคืน ทีแรกนึกว่าไม่ได้ไปแล้วแหละ เพราะหาคนเลี้ยงลูกไม่ได้ สุดท้ายอีแวว น้องซะมีก็ขี่ม้าขาวมารับเด็กๆ ไปดูแลให้ 555 อยากจะบอกว่า หนูจอย - ศิริลักษณ์ ผ่องโชค น่ารัก เฟรนด์ลี่เป็นที่สุด อิชั้นกับสามีชื่นชมหนูจอยมาก อิก๊อตพูดอยู่ตลอดว่า Worth it, it’s so worth it!! She’s full of energy and spirit…she’s real entertainer! เพราะค่าเข้าชมนั้นแพงเอาการ (สำหรับเรา) คนละ 35 เหรียญ แต่ถ้าซื้อหน้างาน 40 เหรียญ ค่าอาหารเครื่องดื่มที่ต้องซื้อแด๊ก (แบบประหยัด) 51 เหรียญ ไฮเนเก้นเรียงรายมาให้ไม่ขาดสายก็อภินันทนาการจากเพื่อนๆ ชาวลาวของอิชั้น (ซื้อกินเองแค่ 2 ขวด) ทิปพนักงานเสริฟ 10 เหรียญ พวงมาลัยให้น้องจอย 2 พวงๆ ละ 10 เหรียญ ค่าถ่ายรูปคู่โพลารอยด์พร้อยลานเซ็นเป็นที่ระทึกนั่น 10 เหรียญ อะไรอีกหว่า…นึกไม่ออกแระ แต่งานนี้เรียกว่าคุ้มและประทับใจสุดๆ

โปรดสังเกตอีอ้วนในรูป “ช่างกล้า” ใส่เสื้ออ้วนสีฮ๊อตพิ๊งค์ very stand out and huge! คุณผัวก็ตอกย้ำตลอดเวลาว่าอีอ้วนสุดที่รักน่ะใหญ่กว่าน้องจอยแค่ 3 เท่าเอง แล้วก็แขนน่ะใหญ่กว่าขาเค้าอีกนะ บลาๆๆๆ พอเห็นรูปอยากเอาเสื้อบ้านั่นไปเผาเลย 555 โทษเสื้อเว้ย…. อยากจะบอกให้ทุกคนแซบว่า คุณน้องจอย เธอนอกจากน่ารักเป็นที่สุดแล้ว …เธอช่างเป็นกันเอง มีน้ำอดน้ำทนมากๆ อิชั้นเอากล้องจิ๋วๆป กระโดดเข้ากระโดดออกจากโต๊ะไปถ่ายรูป ถ้าคุณน้องเค้าเห็นเค้าก็จะหันมาเต๊ะท่ายิ้มให้กล้องทันที แถมมีรีเลชั่นชิพกับคุณเจ้าของร้าน (อ้ายแก้ว) เลยได้นั่งโต๊ะติดขอบเวที สบายไป เพราะโต๊ะส่วนใหญ่ติดป้ายจองเป็นแถว

รูปต่อมาเป็นบรรยากาศในวันนั้น (แอบถ่ายรูปตูดกระเทยลาวมาให้ดู) มีน้องกระเทยไทยมากับทีมคอนเสิร์ทเพียง 1 คน ตอนแรกเธอใส่ชุดไทยสไบพลีตสีตองอ่อนแบบนางตานี พอน้องจอยเปลี่ยนชุดเธอก็เปลี่ยนเป็นชุดลายขวางขาวดำน้่น ส่วนผมม้าสีทองๆ ถุงน่องดำรองเท้าขาว และเสื้อแขนกุดดำนั่นด้วยที่เป็นกระเทยลาว ออกมาแด๊วแด่วกันไม่หยุด ดูน่ารักดี ส่วนคุณเสื้อฟ้ากางเกงขากุดนั่น-อิชั้นไม่กล้างแทงไปเลยว่าเธอเป็นหญิงหรือกระเทย เพราะนมเธอ “ตู้ม” แบบใหญ่ยักษ์ไร้ซวดซงเอามากๆ ถ้าไปจ้างหมอทำมาแบบนั้นก็คงต้องติดต่อลอว์เย่อร์ทำซูได้เลย 5555 ส่วนรูปแถบล่างนั่นเป็นเพื่อนๆ ชาวลาวเซ็ทนึงของอิชั้น เซ็ทนี้ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยๆ แต่รู้จักหน้าค่าตากันดี พวกเพื่อนลาวที่รู้จักเนี่ยจะรู้จักกันดีเชียวแหละ พวกมันจะเป็น super lousy Laos เลยแหละ โต๊ะของพวกมันจะเป็นกลุ่มใหญ่เสมอทุกที่ที่ไป เสียงดังกว่าใครๆ เป็นได้ทั้งสีสันของงาน ช่วยสร้างบรรยากาศ และช่วยทำลายบรรยากาศได้ด้วย แล้วแต่ดวงของผู้ร่วมงาน 555 ด้วยความที่พวกเธอ “มักม่วน” ทำเอาอิชั้นต้อง “งึด” อยู่บ่อยๆ ว่าเอา สติสะตัง กำลังวังชา มาจากไหนกัน ปาร์ตี้ฮาร์ดแทบทุกวัน แหกตาตื่นไปทำงานกันได้ยังไง และที่สงส๊ายยย….. สงสัย เอาสะตุ้งสตางค์มาจากไหนกันเยอะแยะ กินล้างผลาญกันได้บ่อยๆ (เจือกเรื่องชาวบ้านอีกแย้ววว… 5555)

มาดูรูปต่อมา เสื้อแขนสั้นสีขาวเมาแอ๋นั่นชื่อ ไอ้หรั่ง นิสัยดีคุยสนุก เมาหนักแทบทุกงาน ไม่รู้มันขับรถเมอเซดีสของมันกลับบ้านได้ไงทุกงานเช่นกัน กระซิบเบา อีผัวปักม๋าของอิชั้นไม่เคยจำชื่อเธอได้เลย แต่ชอบแอบเรียกเธอว่า มังกี้เฟส-หน้าลิง กลัวเค้าได้ยินทุกที ส่วนกระเทยพวงมาลัยสีม่วงนั่นเป็นกระเทยที่ไม่เคยเจอหน้ามาก่อน เธอก็เข้ามาจี๋จ๋าคุยด้วยดี ส่วนเสื้อหนังสีน้ำตาลนั่น เมาแล้วแต่ยังโอเค คนนี้ก็ซี้กันดี คืนนั้นบ่นทั้งคืนว่าอ้วนขึ้น อ้วนมาก น่าตื้บจริงๆ ตัวแค่เนี๊ยะ บ่นอ้วน ยังแซวมันว่าไปหาถุงเท้ามายัดนมซะหน่อย ส่วนรูปคู่แถวกลางพวงมาลัยม่วงและแดงนั่น คนพวงม่วงชื่อไอ้แต่ง เป็นเจ้าขอร้านเสริมสวยใหญ่ คนพวงแดงนั่นชื่อเอื้อยตุ่นเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ไฮสคูล แถวล่างสุดเป็นทีมเค้าแหละ ส่วนใหญ่ก็เป็นเจ้าของร้านเสริมสวยกัน คืนนั้นก๊วนนี้และอีก 2 – 3 โต๊ะใหญ่ เสียงดังฟังชัดโหวกเหวกมากมาย อิชั้นล่ะนับถือ spirit ของน้องจอยเสียจริงๆ เธอร้อง เต้น คุยทักทายกับผู้ชมได้ “เนียนและงาม” ตลอดเวลา มีอยู่ครั้งที่เธอบุ้ยใบ้ออกไมค์ฯ ว่า เค้าคงไม่ได้เจอกันมานานมั๊ง 55555 มันก็ เล๊าซี่ลาว super loud Laos แบบนั้นกันมาแต่ไหนแต่ไร เฮ้อ…

อันนี้บรรยากาศในร้าน ต้องขออภัยรูปมืดมัวไปหน่อย เพราะมีหลายๆ โต๊ะเค้าทานอาหารกันอยู่ก่อนที่คอนเสิร์ทจะเริ่ม ถ้าใช้แฟลชโฉ่งฉ่างก็จะดูไม่มีมารยาท หนูจอยเธอก็ “รัน” คอนเสร์ทมาจนจบได้อย่าง smooth และสวยงาม แม้ว่าจะมีอุปสรรคทางด้านเสียงตลอดก็ตาม (ไมค์และผู้คน) อิชั้นและสามีสงสารเธอมากๆ เพราะคนดูออกจะถึงเนื้อถึงตัวคุณน้องเธอตลอดเวลา แต่พอผู้ชมชายของถ่ายรูปวาดแขนไปโอบกอด-คุณน้องจอยเธอก็รีบป้องปัดบอกทุกครั้งว่า “ไม่ได้ค่ะ” น่ารักมาก งามอย่างสตรีไทยจริงๆ ถ่ายรูปใกล้ชิดเธอไม่ว่า แต่โอบกอดน่ะขอ… พวกนี้ก็โห่ขึ้นลงถ่ายรูป หอมแก้ม เธอแบบจู่โจมตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่ร้องๆ เพลงอยู่ น่าสงสารจริงๆ อิชั้นเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบคนมาถูกเนื้อต้องตัว รู้จักกันดีแต่ไม่สนิทสนมมากมายก็ไม่กอดหอมกันหรอกค่ะ ก่อนจะออกจากร้านก็ได้ถ่ายรูปกับน้องเค้า เรียกเค้า “น้อง” อยู่นั่น จริงๆ คราวลูกเลยนะ 5555